JBL

John Charles Layfield – urodzony 29 listopada 1966 r., znany bardziej pod swoim ringowym Gimmick'em John “Bradshaw” Layfield, jest amerykańskim zawodowym wrestlerem. Aktualnie pracuje dla World Wrestling Enterteiment, walcząc w jej brandzie RAW. Jest zapaśnikiem najdłużej utrzymującym tytuł Mistrza Świata w historii Smackdown!, brandzie, który niedawno opuścił, wcześniej będąc też dla niej komentatorem zawodów, żeby ponownie rozpocząć karierę w ringu.

Jego image – bogatego biznesmena – jest oparty na prawdzie. Layfield jest dobrze prosperującym inwestorem giełdowym. Poza tym regularnie pojawia się w programie telewizji Fox News Channel – The Cost of Freedom, poprzednio występując w stacji CNBC. Dodatkowo jest autorem świetnie sprzedającej się książki o planowaniu finansowym – „Have more money now”. Podczas gdy Layfield regularnie występuje na ringu, jednocześnie prowadzi swój weekendowy radiowy talk show nadawany przez Talk Radio Network, w którym opowiada o swoich konserwatywnych poglądach. Poza tym jest zatrudniony na stanowisku wice-prezydenta Northeast Securities.
Futbol amerykański

Zanim został wrestlerem, John Layfield odnosił duże sukcesy jako gracz futbolu amerykańskiego dla Trinity Valley Community College oraz Abilene Christian University. Grając w Abilene, był przez dwa lata zawodnikiem pierwszej drużyny grając w pierwszej linii ofensywnej oraz wybierany do drużyny gwiazd All-Lone Star Conference zarówno jako junior jak i senior.

Layfield podpisał kontrakt z Los Angeles Raiders jako nie wybrany w drafcie wolny agent, ale kontrakt rozwiązano z nim jeszcze zanim zaczął się sezon 1990. Zagrał jednak w World League of American Football, występując we wszystkich 10 meczach sezonu 1991 dla San Antonio Raiders, nosząc koszulkę z numerem 61.
John był na początku trenowany przez Brada Rheingansa i debiutując występował w Global Wrestling Federation w Texasie w 1992 r. Jego pierwszym Gimmick'iem był Johnny Hawk, powiązany w anglu jako kuzyn ze słynnymi braćmi Windham. Sformował drużynę „Texas Mustangs” razem z Bobbym Duncumem Jr., krótko potem zdobyli tytuły tag teamów lecz po niedługim okresie stracili pasy na rzecz Iana i Axla Rottenów (Bad Breed). Layfield zdobył także tytuł Mistrza Ameryki Północnej federacji NWA, pokonując Kevina Von Ericha. Zdołał go utrzymać przez dwa miesiące a stracił go na rzecz Grega „The Hammera” Valentine’a.
Po trzy i pół letnim podróżowaniu i występowaniu w niezależnych galach z nieznanymi przeciwnikami, Layfield po raz pierwszy wystąpił na gali WWF pod koniec 1995 r. jako Justin „Hawk” Bradshaw. Jego pierwszy image był stylizowany na twardego kowboja lub górala – kogoś na wzór Stana Hansena. Po zwycięskich walkach, oznaczał swoich przeciwników inicjałami JB. Oczywiście oznaczył ich atramentem, nie robiąc tego tak by oznaczenie znalazło się pod skórą. Jego managerem był Uncle Zebekiah, który swoją rolę przestał pełnić razem z końcem roku, zapamiętany może jedynie z faktu feudu z Savio Vegą oraz walki z Fatu, która trwała jedynie 8 sekund. Następnie Layfield szybko dobrał się do drużyny razem ze swoim angle’owym kuzynem Barrym Windhamem formując „The New Blackjacks” zapuszczając jednocześnie tradycyjne blackjackowe wąsy oraz krótkie czarne włosy.

Kontuzja Windhama trwała do 1997, tym samym drużyna się rozpadła, a Layfield walczył okazjonalnie pod pseudonimem „Bradshaw”, czasami tylko tworząc team z pobratymcem z Texasu – Terrym Funkiem.
Pod koniec 1998 Bradshaw sformował razem z Mistrzem Świata WCW Faarooqiem Tag Team „Hell’s Henchmen”, których managerem został the Jackal. Po tym jak opuścił on WWF, Faarooq i Bradshaw dołączyli do The Undertaker’a tworząc Ministry of Darkness pod gimmickiem the Acolytes. Ministry skłóciło się z The Corporation. Jako członek Ministry, Bradshaw rozpoczął feud z Kenem Shamrock’iem. Ministry zostało pokonane przez Stone Colda Steve’a Austina, natomiast The Undertaker zawiesił karierę, toteż Bradhaw i Faarooq stracili swój ciemny wizerunek.

Dwójka zmieniła image na palących cygara, rozrabiaków do wynajęcia. W jeansach i koszulkach Faarooq i Bradshaw stali się inspirowanymi filmem Pulp Fiction Acolytes Protection Agency (APA) z mottem „Potrzebujemy pieniędzy na piwo”. Para była zazwyczaj widziana na zapleczu sal, siedzących przy pokerowym stole a nieco później ustawiając drzwi po środku dużych sal, prosząc wchodzących by przez nie wchodzili. Jeśli „pokój” był niszczony w jednej arenie, był ustawiany na nowo w nowej hali, ustawicznie dla podtrzymania komicznego efektu. Jako drużyna zdobyli tytuł WWF Tag Teamów trzy razy. John Bradshaw zdobył także European Championship WWF w październiku 2001 r.
Na początku 2002 r. Faarooq i Bradshaw rozdzielili się dzięki draftowi do WWE. W RAW image Layfielda ewoluował na bardziej Teksański; cechowało go m.in. to, iż wnosił krowi dzwon na ring. Stał się też wielokrotnym mistrzem WWE Hardcore, przemianowawszy nawet pas na Texas Hardcore Championship. W tym samym czasie jego cios kończący został przemianowany z Clothesline From Hell na Clothesline From Texas albo też na Clothesline from Deep in the Heart of Texas. Najczęściej z tych nazw korzystał komentator Jim Ross, lecz w końcu cios powrócił do swojej pierwotnej nazwy.

We wrześniu 2002 roku Layfield doznał kontuzji rozerwania lewego bicepsa w trakcie pokazowej walki. Musiał pauzować przez 6 miesięcy, początkowo wracając do zapasów w Ohio Valley Wrestling a w kilka tygodni później do składu WWE
Bradshaw wrócił na jednym z odcinków Smackdown! w 2003 r., w którym to on i jego przyjaciel Faarooq uratowali The Undertakera z rąk Chucka Palumbo oraz Johnnego Stamboli. Layfield powrócił z image, ściąwszy swoje długie czarne włosy, nie farbując ich już na czarno oraz zgoliwszy brodę. Para powróciła do odgrywania swoich starych ról, takich jak gra w pokera, picia piwa oraz okradając supergwiazdy z pieniędzy. Na gali Vengeance, duet wygrał Bar Room Brawl Match. Następnie obaj walczyli o mistrzostwo Tag Teamów WWE, lecz niestety nieskutecznie. Historia image’u skończyła się na początku 2004 roku kiedy Faarooq (Ron Simmons) został wyrzucony z pracy w storyline (tak naprawdę zakończył karierę) przegrawszy walkę tag teamów „You’re fired” w Bostonie. Generalny Menedżer Smackdown! Paul Heyman oznajmił Bradshawowi że zasady meczu tyczyły się jedynie Faarooqa, i że Layfield ma się teraz sam zająć swoją karierą.
W następnym tygodniu po walce, Bradshaw zmienił swój wizerunek na wzorowany na J.R. Ewingu (bohaterze serialu Dallas), ubrawszy strój i czapkę kowboja. Zaczął tytułować się imieniem John „Bradshaw” Layfield lub JBL. W 2002 r. jego kończący cios na krótko zmienił nazwę na Clothesline from Wall Street. Jego pierwsze promo było filmowane na granicy Texasu i Meksyku, gdzie polował na nielegalnych imigrantów, ażeby zdobyć „Great American Award”, które gwarantowało zwycięzcy pozycję numer jeden do zdobycia Mistrzostwa WWE. Udało mu się wygrać i natychmiast zmierzył się z Eddiem Guerrero o tytuł. Storyline zakładał, że JBL spowodował (udawany) atak serca matki Eddiego w trakcie pokazu w domu. Na gali Judgement Day JBL pokonał Eddiego dzięki dyskwalifikacji. Natomiast na The Great American Bash JBL zdobył tytuł Mistrzowski WWE także pokonując w kontrowersyjnych okolicznościach Eddiego. Początkowo zwycięstwo przyznano Guerrerze, jednak w trakcie Texas Bull Rope Match ówczesny Menedżer Generalny Kurt Angle przyznając tytuł JBL-owi. Replay pokazywał jednak że to Bradshaw dotknął czwartego narożnika jeszcze przed Eddim. JBL wygrał także rematch w Steel Cage Matchu, dwa tygodnie później w Providence, stan Rhode Island, ponownie dzięki pomocy Angle’a.

JBL wygrał kilka squash meczy w następnych tygodniach. Po oznajmieniu iż nie będzie bronił tytułu na SummerSlam, the Undertaker wyzwał JBL-a na pojedynek o tytuł. W tym samym czasie Bradshaw wynajął Orlando Jordana do pomocy w meczach o mistrzostwo. Na SummrSlam, JBL wygrał walkę dzięki dyskwalifikacji. Po meczu The Undertaker wykonał chokeslamm na JBL przebijając nim dach jego limuzyny. JBL przez następnych kilka tygodni nosił usztywniacz na szyi, żeby uwiarygodnić swoją kontuzję. Generalny Menedżer Theodore Long zabukował mu „Last Ride Match” o tytuł na gali No Mercy. JBL obronił tytuł przy odrobinie pomocy Heidenreicha.

Nawet jeśli JBL utrzymywał tytuł przez wiele miesięcy, większość meczu w obronie pasa mistrzowskiego była rozstrzygana w kontrowersyjnych okolicznościach. Na gali Survivor Series JBL pokonał Bookera T poprzez uderzenie go pasem mistrzowskim w twarz podczas gdy sędzia leżał powalony na deskach. JBL pokonał także Eddiego Guerrero, raz jeszcze Bookera T oraz the Undertakera w Fatal Four Way na gali Armageddon po ingerencji Heidenreicha, który znokautował Undertakera, pozwalając JBL-owi na uzyskanie przewagi i wykonaniu na Bookerze T Clothesline From Hell pozwalając mu na zwycięstwo przez pinfall.

Image JBL na początku przypominał zachowanie J.R. Ewinga – biznesmena startującego w wyborach do jakiegoś urzędu (liczne przemowy, całowanie dzieci, itp. – pasowało to do ówczesnej kampanii prezydenckiej w 2004 roku) lecz następnie on sam zaczął tytułować się „Wrestling God”, podobnie jak Mistrz Świata RAW – Triple H. Był to jeden z niewielu przypadków w zawodowym wrestlingu kiedy jeden Heel konkurował z drugim Heelem bez zmiany image’u jednego albo drugiego wrestlera na Face’a.

Podczas gdy JBL był Mistrzem WWE, zatrudnił grupę osób, która miała dla niego pracować. Ta grupa nazywana była The Cabinet (Gabinetem). W najlepszym okresie zatrudnienie byli: Orlando Jordan, który pełnił rolę Szefa Wykonawczego oraz Douga i Dannego Bashamów, którzy byli Sekretarzami Obrony, aż do rezygnacji 16 czerwca 2005 na jednym z odcinków SmackDown!. Amy Weber także była członkiem zespołu, głównie od kwestii image’u ale opuściłą WWE przez rzekome dręczenie jej. WWE wyjaśniało nieobecność Weber, twierdząc że JBL zwolnił ją po odcinku SmackDown! nakręconym w Japonii. W tym odcinku Weber miała użyć na JBL paralizatora. Jordan jest jedynym z członków, który oficjalnie nie opuścił grupy, jednakże gdy Gabinet poszedł w odstawkę po SummerSlam, Orlando został zwolniony z WWE w maju 2006 r.

Szczęście nie opuszczało JBL-a także na początku 2005 roku: na Royal Rumble udało mu się pokonać obu – The Big Showa i Kurta Angle’a w Triple Threat Matchu kiedy pokonał przez pinfall Angle’a wcześniej wykonując na nim Clothesline From Hell. Po raz kolejny udało mu się obronić tytuł na pierwszym w historii Barbed Wire Steel Cage meczu na gali No Way Out ponownie przeciwko Big Show-owi. JBL wygrał mecz, nawet jeśli wcześniej Big Show wykonał na nim chokeslam, rzucając nim z lin prosto na deski. JBL udało się wypełznąć spod ringu zanim Show-owi udało się przedostać poza klatkę, wygrywając mecz przez escape. Na następnej edycji SmackDown! JBL wraz ze swoim Gabinetem miał okazję do celebrowania radości, m.in. z powodu iż był najdłużej utrzymującym tytuł mistrza WWE od dziesięciu lat (od czasu Diesel’a); imprezę jednak przerwał nowy pretendent do tytułu - John Cena.

JBL stracił tytuł WWE na rzecz Ceny na WrestleManii 21. Jego nieprzerwane dziewięciomiesięczne panowanie jest określane jako najdłuższe w dekadzie, trwało bowiem 280 dni. JBL pokonał Big Showa, Bookera T. oraz Kurta Angle’a w Four Way Elimination meczu którego nagrodą był rematch o tytuł mistrza, ale ponownie przegrał na rzecz Ceny na gali Judgment Day w krwawym I Quit meczu. JBL był wyszydzany przez Cenę i innych wrestlerów po wypowiedzeniu I quit przez kilka następnych miesięcy. Cena nazwał go nawet najlepiej witanym przegranym w historii WWE.
12 czerwca, Layfield wystąpił na gali ECW One Night Stand pay-per-view promowanej przez WWE jako krzyżowiec walczący z ECW. W trakcie gali zaatakował The Blue Meanie. WWE ułagodziło sytuację poprzez przepisanie na krótki angle Heffrona. 7 lipca na odcinku SmackDown!, Blue Meanie połączył się z Novą oraz Stevie Richardsem (starymi kompanami z Blue World Order), następnie pokonując Layfielda przy pomocy ówczesnego Mistrza Świata Wagi Ciężkiej Batisty, który został przedraftowany do SmackDown! kilka tygodni po tym jak Cena znalazł się w RAW.

Layfield i Batista spotkali się ponownie na The Great American Bash 24 lipca w walce o tytuł Mistrza Świata Wagi Ciężkiej. JBL wygrał mecz przez dyskwalifikację. Na gali SummerSlam, Batista bezproblemowo pokonał Layfielda. JBL przegrał kolejny mecz z Batistą 9 września, na edycji SmackDown! w Texas Bullrope Match'u (tym samym dzięki któremu JBL zdobył mistrzostwo WWE).

16 września na gali SmackDown! JBL przegrał walkę z Reyem Mysterio i jednocześnie zatrudnił Jillian Hall, by „naprawiła” mu karierę. JBL pokonał Mysterio i następnie stworzył z nim tag team w trakcie rywalizacji SmackDown! z RAW przeciwko Chrisowi Mastersowi i Edge-owi. Layfield był nominowany jako jedna z supergwiazd na którą fani mogli głosować by zmierzyła się z Edgem i Mastersem na gali Taboo Tuesday w 2005 roku. Co prawda nie został wybrany, lecz nieco później (10 listopada) pokonał Chrisa Benoit – z pomocą Bookera T, dzięki czemu stał się członkiem drużyny SmackDown! która miała się zmierzyć z drużyną RAW na gali Survivor Series. JBL przetrwał przez dłuższy czas meczu, i może być nawet uznawany za ojca zwycięstwa poprzez odwrócenie uwagi Shawna Michaelsa krzesłem, dzięki czemu Randy Orton mógł wykonać na nim RKO. Na gali SmackDown! w grudniu, po feudzie z Mattem Hardym, JBL pomógł wygrać Bookerowi T w jego meczach, a następnie pokonał samego Hardego na gali Armageddon. JBL uczestniczył w pokazie „Tribute to Troops” jako Zły Święty Mikołaj który przegrał z Dobrym Mikołajem Mickiem Foleyem.

24 lutego na edycji SmackDown! Layfield doznał złamania ręki w trakcie walki z Chrisem Benoit podczas Six Man Tag Team Match. WWE.com oświadczyło później, iż przeszedł udany zabieg chirurgiczny. Jak się później okazało był to zabieg usunięcia torbieli. Layfield powrócił i od razu rozpoczął feud z Chrisem Benoit, pokonując go w walce o jego tytuł Mistrza Stanów Zjednoczonych WWE podczas WrestleManii 22. W tym samym czasie Jillian Hall pozostawała cały czas u boku JBL-a aż do gali SmackDown! 21 kwietnia, kiedy to Layfield zwolnił Jillian, przez jej brak pomocy w trakcie obrony przez JBL swojego tytułu podczas rematch'u z Benoit w Steel Cage Matchu tydzień wcześniej (który i tak udało mu się wygrać), jak również poprzez brak zorganizowania odpowiedniej fety dla niego.

JBL, nadal Mistrz Stanów Zjednoczonych, spróbował walki o Mistrzostwo Świata Wagi Ciężkiej. Layfield próbował osłabić ówczesnego mistrza Reya Mysterio, w trakcie czasu pozostałego do meczu o mistrzostwo. Mysterio musiał mierzyć się z rywalami, których wybierał JBL. Rey został pokonany przez Marka Henry’ego oraz zmiażdżony przez Great Khalego w meczach nie mających statusu mistrzowskich. W trakcie gali Judgment Day Mysterio utrzymał tytuł wykonując Frog Splash by pokonać przez pinfall Mistrza Stanów Zjednoczonych – JBL-a.

26 maja na edycji SmackDown! JBL przegrał tytuł Mistrza USA na rzecz Bobbiego Lashleya. Przegrał także następny pojedynek o tytuł mistrzowski przeciwko Mysterio, wcześniej oznajmiwszy iż opuści SmakDown! jeśli przegra. Po przegranej walce publiczność w arenie zaczęła śpiewać „Na Na, Hey Hey, Goodbye”. To spowodowało iż JBL zaczął słownie atakować publiczność, stojąc jeszcze w ringu. Jednakże nieco później JBL przyznał iż nie miał formalnego kontraktu z Teddym Longiem na ten mecz i że nie zamierza opuścić SmackDown!. Ten fakt został wykorzystany, by dać trochę czasu na wyleczenie poważnej kontuzji pleców.
Podczas One Night Stand 2006, Layfield oświadczył iż zajmie miejsce Tazza jako nowego kolorowego komentatora dla SmackDown!. Jego debiut odbył się na edycji tej gali 16 czerwca. Layfield oświadczył w komentarzu dla TheStreet.com iż kończy na dobre z karierą w ringu. W ostatniej z kolumn na tej stronie JBL napisał: „Doszedłem też do wniosku że nie można walczyć z upływającym czasem. Kontuzja pleców nabyta podczas tournee w Anglii, połączona z problemami z dyskiem spowodowała że stwierdziłem że moja kariera zawodnicza jest zakończona. Zostałem komentatorem wrestlingu tak samo jak wcześniej Jesse Ventura”.

W artykule na WWE.com Layfield zaprzeczył plotkom jakoby miał opuścić WWE w październiku 2006 roku. Postawa Layfielda była motywowana tym, iż był załamany tym iż nie mógł dalej walczyć a nie chęcią opuszczeniem samego WWE. Mimo to podpisał długoterminowy kontrakt z firmą.

JBL powrócił na ring, jako główna atrakcja wieczoru podczas pokazowej gali WWE w Dublinie w Irlandii. Layfield wystąpił w teamie z Mr. Kennedim oraz King Booker'em w walce przeciwko Kane-owi, the Undertakerowi oraz Batiscie. 22 grudnia 2006 roku na edycji SmackDown! JBL przedstawił promo rugające Theodore’a Long oraz przeklinające fanów za okrzyki w trakcie Inferno Match na gali Armageddon pięć dni wcześniej („Rzym nie upadł przez gladiatorów na arenie. Rzym upadł przez oglądających na widowni”).

12 października 2007 roku na edycji SmackDown! Layfielda ogłoszono jako jedną z opcji do wyboru przez fanów jako specjalnego gościa w roli sędziego na gali Cyber Sunday w walce o tytuł Mistrza Świata Wagi Ciężkiej pomiędzy Batistą i Undertakerem. Jednakże, przegrał głosowanie na rzecz Steve’a Austina. Na samej gali rozpoczął przemowę przeciwko tym którzy są przeciw niemu, jednocześnie otrzymawszy cios Stone Cold Stunnera od Austina. Od tego czasu zaczął ingerować w walki nawet jako komentator, szczególnie wobec Batisty oraz Undertakera jako rewanż za to iż wcześniej został powalony przez Batistę a z kolei Undertaker wykonał na nim chokeslamma za wyśmiewanie ich na galach poprzedzających pay-per-view. Wyjaśniał te ingerencje w następujący sposób: „Zakończyłem karierę ale nie jestem martwy” (i to że ja – Layfield – powinienem być szanowany).

3 Grudnia 2007 na edycji RAW JBL oraz Ron Simmons zjednoczyli swoje siły jako APA ażeby dopomóc Hornswoggle-owi podczas jego handicap walki przeciwko Carlito oraz Jonathanowi Coachmanowi. JBL oznajmił że to jednorazowe wydarzenie.
JBL był jednym z komentatorów meczu o Mistrzostwo Świata WWE pomiędzy Randym Ortonem oraz Chrisem Jericho na gali Armageddon. W trakcie meczu Orton rzucił nacierającego Jericho na stół prowadzących w miejsce gdzie siedział JBL. W żywiole walki Jericho odepchnął JBL-a z drogi. Kilka minut później zdenerwowany JBL kopnął Jericho w głowę gdy ten był bliski wygrania meczu. Ingerencja doprowadziła do dyskwalifikacji i przez to tytuł pozostał w rękach Randy-ego Ortona. 17 grudnia na edycji RAW, JBL ogłosił, iż wznawia swoją karierę jako zapaśnik ze względu na wyzwanie rzucone mu przez Jericho. 21 grudnia 2007 roku podczas transmisji SmackDown! Layfield pożegnał się z brandem, oficjalnie ogłaszając swój powrót do RAW 31 grudnia.

Stajnie

The Corporate Ministry (WWF, 1999): Shane McMahon, The Undertaker, Paul Bearer, Farooq, Mideon, Viscera, Hunter Hearst Helmsley, Chyna, Greenwhich Posse, Big Boss Man, Vince McMahon

Ministry of Darkness (WWF, 1999): Undertaker, Paul Bearer, Farooq, Mideon, Viscera, Gangrel, Edge, Christian

Hell's Henchmen (WWF, 1999): Farrooq, The Jackyl

Acolyte Protection Agency (WWF, 2000-2001): Farrooq, Mideon

Devastation Inc. (GWF): "Action" Perry Jackson

The Cabinet (WWE, 2004): Orlando Jordan, Doug Basham, Danny Basham, Amy Weber

Tag Teamy

The Acolytes/APA (WWE/MCW): Faarooq

Right to Nudity (WWF): Faarooq

The New Blackjacks (WWF): Blackjack Windham

Devastation Inc. (GWF): "Action" Perry Jackson

Texas Mustang (GWF): Bobby Duncum Jr.

Team Angle (WWE): Kurt Angle, Chris Benoit, Hardcore Holly, John Cena

- (USWF): Equalizer

- (CWA): Cannonball Grizzly

- (GWF): Black Bart

- (CWA): David Finlay

Tytuly

WWE: WWE Heavyweight Champion, European Champion, Intercontinental Champion, Hardcore Champion [2] (10), Tag Team Champion [3], United States Heavyweight Champion, Tag Team Turmoil Winner [1999], 8-Team Battle Royal Winner [1999], First-ever APA Barroom Brawl Winner [2003]

GWF: Tag Team Title [2]

USWF: Tag Team Title

CWA: Tag Team Title

MCW: Southern Tag Team Title

OVW: Southern Tag Team Title

NWA: North American Heavyweight Title

Korea: Heavyweight Title

Turnieje

WWE №1 Contender Tournament Winner [2005]

Nagrody

Attitude Award - Najgorszy wrestler [2004]

Attitude Award - Najgorsza walka roku [2005] (z Johnem Cena na Wrestlemani)

Attitude Award - Najlepszy komentator [2006]

WWE - Kurt Angle Great American Trophy Award Winner [2004]

Wrestling Observer - best Gimmick [2004]

Dołączył: 21 Lip 2009 Posty: 16 Przeczytał: 0 tematów

szkodo ze juz odszedl to byl sietny hell