Hulk Hogan

Terrence Gene Bollea (ur. 11 sierpnia 1953 w Augusta, Georgia), bardziej znany jako Hulk Hogan (oraz Hollywood Hulk Hogan) - amerykański wrestler oraz aktor.

Wspólnie z MTV stworzył swój reality show ,w którym przedstawiono codzienne życie jego rodziny. Program ten nazywał się Hogan Knows Best. Od 18 października 2008 ma w stacji CMT swój program Hulk Hogan Celebrity Championship Wrestling, w którym pokazuje jak "robić" wrestling. Prowadzi również razem z Lila Ali program Amerykańscy gladiatorzy. Okazjonalnie występuje w federacji World Wrestling Entertainment na gali RAW. Żona Hulka złożyła pozew o rozwód.Po ponad 20 latach ich małżeństwo się rozpadło. Hogan ma 196 cm wzrostu i waży 136kg.

Terrence Gene Bollea alias Hulk Hogan

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Hulk Hogan

W latach 80., XX wieku, Hulk Hogan występował w federacji World Wrestling Federation, jako największy babyface rosteru. Terry w dosyć szybkim czasie stał się najbardziej popularnym, lubianym i rozpoznawalnym wrestlerem w federacji. W połowie lat 90. w wyniku afer sterydowych Hulk odszedł na emeryturę, po to aby podpisać kontrakt z największym rywalem WWF – World Championship Wrestling.

W 1996 roku Hulk Hogan z największego face'a stał się największym heelem federacji zakładając grupę NWO. Po upadku WCW w 2001 roku, Hogan przeszedł do WWE (w lutym 2002 roku), do federacji która go stworzyła i w której święcił swoje największe sukcesy.

Podczas długiej kariery wrestlera, Hulk zagrał w wielu filmach i serialach, dzięki którym zdobył jeszcze większą popularność. Okazjonalnie występuje w World Wrestling Entertainment, oraz jest managerem córki – Brooke Hogan.

Oficjalnie Hulk Hogan jest piętnastokrotnym mistrzem świata wagi ciężkiej, łącznie z bardzo cennymi pasami federacji American Wrestling Association. Fani Hulka są często nazywani Hulkamaniacs, sam wrestler wystąpił w grze Legends of Wrestling.
Hogan jest synem Pete'a Bollea i Ruth. We wczesnych latach grał w lidze major league baseball, oraz przez 10 lat grał na gitarze basowej w wielu grupach rockowych, między innymi w Ruckus and Infinity's End. Hogan zadebiutował na ringu dzięki Jackowi Brisco i jego bratu Geraldowi, którzy zwrócili uwagę na nieprzeciętną charyzmę młodego zapaśnika. Bollea był wielkim fanem wrestlingu jako dziecko, i jak każdy bardzo chciał zostać zawodowym wrestlerem. Przed debiutem blisko 2 lata spędził na treningach pod okiem legendarnego Hiro Matsudy. Podczas pierwszego treningu z Matsudą Terry niefortunnie złamał nogę.
19 sierpnia 1977 roku w Tallahassee na Florydzie Hulk stoczył swoją pierwszą profesjonalną walkę. Jako The Super Destroyer zremisował z B. Brian Blairem. Na początku swojej kariery Hulk znany był również jako Terry "The Hulk" Boulder oraz Sterling Golden. W tym też czasie Terry po raz pierwszy zdobył tytuł mistrza wagi ciężkiej – National Wrestling Alliance Southeastern Heavyweight Championships, uznawany w Alabamie i Tennessee. Bollea szybko również miał okazję walczyć o NWA World Heavyweight Championship, i w styczniu 1979 roku stanął do walki i niego z Harley Racem.
13 listopada 1979 roku Bollea zadebiutował w World Wrestling Federation jako heel, nazwany "The Incredible" Hulk Hogan. Podczas jednym z maratonów telewizyjnych, Hulk trzykrotnie walczył w Allentown w Pensylwanii pokonując jednomyślnie swoich przeciwników, którymi byli Harry Valdez, Paul Figueroa i Ben Ortiz. Miesiąc później, 11 grudnia Hulk zadebiutował na hali Madison Square Garden, pokonując w 11 minut i 12 sekund Teda DiBiase.
Managerem Hulka na początku kariery był "Classy" Freddie Blassie. Podczas swojego pierwszego pobytu w federacji, Hulk feudował między innymi z takimi gwiazdami WWWF (World Wide Wrestling Federation) jak World Heavyweight Champion – Bob Backlund, "Mr. U.S.A." Tony Atlas, oraz z gigantem i wielką gwiazdą federacji – André the Giantem. 9 sierpnia 1980 roku walkę Hulka Hogana z André The Giantem obejrzało 36 295 fanów. Walkę wygrał André the Giant. W 1981 roku sam Sylvester Stallone zaproponował Hulkowi Hoganowi rolę w filmie Rocky 3. Pomimo sprzeciwu prezydenta federacji – Vincenta J. McMahona, Hulk w filmie wystąpił, za co został zwolniony z WWF. Pomimo tego rola ta bardzo zwiększyła rzesze fanów i potencjał Hulka Hogana, i kilka lat później Hogan podpisał bardzo lukratywny, jak na owe czasy kontrakt z WWF.
Po nakręceniu filmu Rocky III, Hulk zadebiutował w federacji znajdującej się w Minnesocie – American Wrestling Association, której założycielem i promotorem był Verne Gagne. Hogan rozpoczął występy jako heel, i zatrudnił jako osobistego managera "Luscious" Johnny Valianta. W federacji szybko zauważono jednak potencjał Hulka i stał się największym face'em AWA.
Hulk Hogan szybko stał się pierwszą gwiazdą federacji i rozpoczął feud z mistrzem – Nickiem Bockwinkelem. Kilkakrotnie miał szanse na zdobycie tytułu, jednak promotor Verne Gagne nie widział u Hulka talentu wrestlera, i dwukrotnie przegrał walki w wyniku nieczystych akcji w wykonaniu Nicka. Hogan, niezadowolony zakulisowym obgadywaniem, zaprzestał występy w federacji AWA, i rozpoczął karierę w Japonii.
Hulk zrobił w szybkim czasie wielką karierę w Japonii w federacji New Japan Pro Wrestling, gdzie przez fanów nazywany był "Ichiban" (w tłumaczeniu – Numer 1). Po raz pierwszy w Japonii Terry pojawił się 23 maja 1980 roku, w czasie gdy na stałe występował w WWF. W ciągu kilku następnych lat Hulk walczył ze wszystkimi gwiazdami japońskiego wrestlingu począwszy od Tatsumi Fujinami a skończywszy na Abdullah the Butcherze. 2 czerwca 1983 roku Hulk Hogan wygrał turniej International Wrestling Grand Prix, pokonując w finale wielkiego Antonio Inoki przez nokaut. Hogan tworzył wraz z Inokim również Tag Team, i wygrali razem dwukrotnie turniej MSG Tag League, w 1982 i 1983 roku. Hulk dzięki pokonaniu Inokiego stał się w Japonii legendą rozpoznawaną do dzisiaj. Ma tam taką samą popularność jak w USA.
W roku 1983 Vince K. McMahon odkupił od ojca World Wrestling Federation, i zmienił ją z federacji regionalnej na federację narodową. Ogromna w tym miara Hulka Hogana, rozpoznawalnego dzięki roli w Rocky III, który został główną gwiazdą w federacji. 3 stycznia 1984 roku Hulk wrócił do WWF ratując Boba Backlunda z opresji. Niedługo później, 23 stycznia Hulk zdobył WWF Heavyweight Title, pokonując The Iron Sheika. Hulk trzymał pas nieprzerwanie przez następne 4 lata i 13 dni, pokonując takie gwiazdy jak André the Giant, "Mr. Wonderful" Paul Orndorff, Rowdy Roddy Piper, oraz King Kong Bundy. Na kanale CBS w sobotnie poranki emitowano serial ze znanym gwiazdorem nazwany Hulk Hogan's Rock 'n Wrestling.
31 marca 1985 roku odbyła się pierwsza, historyczna Wrestlemania. Hulk Hogan walczył w Tag Teamie ze znanym aktorem Mr. T. W latach 1985-1992, Hulk wystąpił na 7 z 8 galach Wrestlemania.
Na gali Wrestlemania III odbyła się legendarna walka Hulka Hogana. Zmierzył się on z niepokonanym od 15 lat Andre The Giantem. W rzeczywistości Andre przegrywał niejednokrotnie, jednak większość porażek była w wyniku dyskwalifikacji, a nigdy nie został położony na łopatki i odliczony do 3. Andre wyzwał Hulka Hogana do walki, i pojedynek odbył się 29 marca 1987 roku w Pontiac Silverdome w Pontiac, Michigan. Gale i triumf Hulka oglądało na żywo 93,173 fanów. Była to jedna z najważniejszych walk Hula w karierze. Uniósł on i pokonał ważącego 520 funtów zawodnika. Pojedynek ten był ogłoszony jako walka największej gwiazdy lat 70. (Andre), z największa gwiazdą lat 80. (Hulk). Po latach Hulk wyznał, że z ledwością podniósł wielkiego przeciwnika do bodyslam.
5 lutego 1988 roku Hulk stracił pas na rzecz Andre The Gianta w bardzo kontrowersyjnej walce, do której wmieszali się "The Million Dollar Man" Ted DiBiase oraz sędzia Earl Hebner. Po walce Andre oddał pas Tedowi jako warunki podpisanej umowy. Po tym wydarzeniu tytuł został zawieszony po raz trzeci w jego 25-letniej historii. Pas zdobył dobry przyjaciel Hulka Hogana – "Macho Man" Randy Savage, wygrywając turniej na gali Wrestlemania 4.
Po tej gali Hulk Hogan, wraz z Randy Savagem i Miss Elizabeth stworzyli Tag Team, nazwany The Mega Powers. Kilka miesięcy po tym wydarzeniu Tag Team się rozpadł w wyniku podejrzeń Randy Savage'a o romans Hulka z Miss Elizabeth. Feud między wrestlerami zakończył się walka na Wrestlemani V, 2 kwietnia 1989 roku, kiedy Hogan pokonał Savage'a i zdobył WWF Heavyweight Championship. W między czasie Hogan był na planie filmowym produkcji No Holds Barred. W tym czasie feudował ze swoim przeciwnikiem z filmu – Zeusem, do końca roku 1989. W 1990 roku Hulk wygrał Royal Rumble match, eliminując na końcu Mr. Perfecta. 1 kwietnia 1990 roku na gali Wrestlemania VI Hulk stanął do walki o tytuł mistrzowski z The Ultimate Warriorem. Wtedy też po raz pierwszy w swojej karierze w WWF niespodziewanie został odliczony do trzech.
Po Wrestlemanii Hulk rozpoczął feud z ważącym 460 funtów Earthquake'm. W maju 1990 roku podczas występu w "The Brother Love Show", Hulk został niespodziewanie zaatakowany przez olbrzyma, i doznał kontuzji żeber. Według komentatorów Hulk zniknął z powodu depresji po przegranej walce z Warriorem i chciał odejść na emeryturę, jednak Hulkster wrócił latem tego roku i na gali SummerSlam 1990 pokonał Earthquake'a.
24 marca 1991 roku Hulk stanał naprzeciw sympatyzującego z Irakiem Sgt. Slaughtera, i po raz trzeci zdobył WWF Championship na gali Wrestlemania VII. Pas ten przegrał kilka miesięcy później, 27 listopada na gali Survivor Series na rzecz The Undertakera. W tej walce Undertakerowi pomagał "Nature Boy" Ric Flair. 6 dni później jednak Hulk odzyskał tytuł pokonując Undertakera na specjalnej gali PPV – Tuesday In Texas. We względu na kontrowersje obu walk pas został zawieszony. Na gali Royal Rumble 1992, Hulk został przypadkowo wyeliminowany przez swojego przyjaciela Sida Justice'a. Po wygranej walce z Justicem na Wrestlemanii VIII 5 kwietnia 1992 roku, Hulk zapowiedział przejście na emeryturę. Justice był pierwszym zawodnikiem, który nie został odliczony do trzech po akcji kończącej Hogana – Leg Drop, co załamało psychicznie zapaśnika.
W gazetach chodziły pogłoski, że Hulk Hogan chce z WWF przejść do konkurencyjnej federacji WCW.
W styczniu 1993 roku Hulk wrócił do WWF, gdzie pomógł swojemu przyjacielowi Brutusowi Beefcake'owi walczyć ze stajnią Money Inc. 4 kwietnia na WrestleMania IX Hulk po raz czwarty zdobył World Wrestling Federation Championship pokonując Yokozune, i wyglądało na to ze Hulkamania powróciła na dobre do WWF. Jednak na gali King of the Ring Hogan ponownie stanął do walki z Yokozuną. Sumita ten pojedynek wygrał w nieuczciwy sposób i odzyskał tytuł. Tym samym Hulka mania się skończyła.
Dwa miesiące później w wyniku afery ze sterydami, Vince McMahon postanowił stawiać na mniejszych, technicznych wrestlerów takich jak Bret Hart, a tych napakowanych sterydami zwolnić. Hogan po odejściu z WWF poświęcił się karierze filmowej i występami w telewizji, a wrestling odstawił na drugi plan.
W czerwcu 1994 roku Hulk Hogan podpisał kontrakt z głównym przeciwnikiem Vince'a McMahona – Tedem Turnerem i jego World Championship Wrestling. W pracownikach WCW odżyła nadzieja na powrót Hulkomanii co przyczynić się miało do wzrostu zainteresowania federacją. Umowa Hulka Hogana pozwalała mu na samodzielne podejmowanie wszelkich decyzji dotyczących jego postaci. Kontrakt oficjalnie został podpisany 11 czerwca.
17 lipca nastąpił debiut Hulka Hogana w WCW i zdobył on od Rica Flaira najważniejszy tytuł – WCW World Heavyweight Championship. Po 18 miesięcznej koronacji i walkach z takimi przeciwnikami jak Flair, Vader, oraz Dungeon of Doom, Hogan coraz rzadziej pokazywał się w TV, jako że fani woleli oglądać młode utalentowane gwiazdy takie jak Chris Benoit i Eddie Guerrero. Oficjalnie do WCW Hulk powrócił 7 lipca 1996 roku jako heel.
W tym samym czasie Scott Hall i Kevin Nash opuścili WWF i podpisali kontrakty z WCW. Pojawili się w WCW jako "Outsiders", i od początku próbowali przejąć kontrolę nad federacją wspólnie z trzecim nieznanym członkiem (według pogłosem miał to być Bret Hart). Na gali Bash At The Beach Hall, Nash oraz ich partner zmierzyli się z gwiazdami WCW – Stingiem, Randy Savage'em i Lexem Lugerem. Kiedy Hogan wyszedł na ring, wszyscy spodziewali się tego, że zaatakuje Halla i Nasha, jednak ten dołączył do nich i wspólnie założyli grupę NWO (New World Order).
Po wielu latach bycia pupilkiem publiczności, Hogan przeszedł swój heel turn do dla wielu fanów było nie do przyjęcia. Niedługo później Hulk zmienił imię na Hollywood Hogan.
Po pokonaniu The Gianta na gali Road Wild 10 sierpnia 1996 roku Hulk ponownie zdobył tytuł WCW World Heavyweight Title. Pas ten trzymał do końca roku 1997, i w tym czasie pokonał wiele gwiazd między innymi Roddy Pipera i Randy Savage'a.
W grudniu 1997 roku na gali StareCade Sting pokonał Hogana i zdobył tytuł. W 1998 roku Hulk ogłosił ponowne zakończenie kariery. Zapowiedział start w wyborach prezydenckich w listopadzie 98. W styczniu 1999 roku Hulk powrócił do federacji i na gali Monday Nitro stanął twarzą w twarz z Kevinem Nashem (który po pokonaniu Goldberga był mistrzem federacji). Po rozpoczęciu walki Hogan tylko dotknął Nasha, a ten padł jak rażony prądem. Hulk odliczył przeciwnika do trzech i stał się mistrzem wagi ciężkiej. W tym samym momencie Hulk dołączył do grupy NWO Wolfpac. Na gali Uncensored 1999, Hogana pokonał Ric Flair i zdobył WCW World Heavyweight Title, a lipcu 1999 Hulk wrócił do federacji jako face. Jednak od października 1999 do lutego 2000 Hogan musiał w wyniku kontuzji odpocząć od występów. Po powrocie na ring w lutym 2000 roku Hulk rozpoczął feud z Lexem Lugerem, Riciem Flairem i Billy Kidmanem. Na gali Bash at the Beach 2000 Hulk miał stanąć do walki o tytuł z Jeffem Jarrettem. Tytuł zdobył, jednak z powodu bardzo kontrowersyjnej mowy wygłoszonej w jego stronę przez Vince'a Russo, Hulk postanowił odejść z federacji. Do końca kontraktu zostało już tylko kilka miesięcy i Hulk nie pojawił się na żadnej gali PPV. Dzięki zapewnionej klauzuli w kontrakcie mógł decydować o swojej postaci, co do końca występów robił. W wyniku posiadania pasa przez Hogana, Vince Russo stworzył nowy pas WCW World Heavyweight Championship, i do walki o niego stanęli Jeff Jarrett i Booker T. Po tym fakcie Hulk już nigdy nie pojawił się w telewizji w WCW.
Od lipca 2000 do listopada 2001 roku Hulk przestał pokazywać się publicznie. Bardzo mocno przeżył śmierć ojca – Petera w grudniu 2001 roku. Po ostatecznym upadku WCW w marcu 2001 roku Hulk postanowił wrócić do wrestlingu i zajął się leczeniem kontuzji kolan. Kilkakrotnie pojawił się w federacji swojego przyjaciela Jimmy Harta – XWF. W pierwszej walce w XWF Hogan pokonał Curta Henniga i zdecydował, że jest gotowy na powrót do wrestlingu i podpisanie kontraktu z WWE. Kontrakt podpisał w lutym 2002 roku i na gali No Way Out powrócił wraz z Kevinem Nashem i Scottem Hallem reaktywując NWO. 17 marca na gali Wrestlemania X8 stanął do walki z The Rockiem. To była jedyna Wrestlemania Hulka w której walczył jako heel, jednak pomimo tego pojedynek przyszło obejrzeć 68,237 fanów. The Rock pokonał Hulkstera, który chciał walczyć bez pomocy członków NWO.
Po walce Hulk przeszedł face turn i zdobył od Triple H Undisputed World Wrestling Federation Title. na gali Backlash. Podczas czempionatu Hulka federacja zmieniła nazwę na World Wrestling Entertainment, w związku z tym Hulk był ostatnim prawdziwym mistrzem WWF. Pas stracił na rzecz The Undertakera. Hulk Hogan podłożył się w walce z Brockiem Lesnarem, dla którego była to największa walka w historii jego występów. Po stracie pasa Hogan wziął trochę wolnego od federacji i powrócił dopiero na początku roku 2003. Na gali WrestleMania XIX Hulk pokonał właściciela WWE – Vince'a McMahona. Po tym fakcie odszedł z federacji i powrócił kilka tygodni później jako Mr. America.
Mr. America był alter-ego Hogana przez kilka miesięcy. Wchodził na ring przy theme Hulka – Real American. Maska jest efektem walki z Vincem McMahonem, który chciał zniszczyć Hulkomanię. 1 maja 2003 roku Mr. America zadebiutował na gali SmackDown! w programie Piper's Pit. W dalszym ciągu trwał feud z Vincem, w międzyczasie w maju na gali Judgement Day zmierzył się z dawnym przeciwnikiem Roddy Piperem. Po raz ostatni Mr. America pojawił się na gali Smackdown 26 czerwca 2003 roku po przegranej walce 3 vs 3 Tag Match (The Big Show, Shelton Benjamin i Charlie Haas pokonali Mr. Amerikę, Brocka Lesnara i Kurta Angle). Tydzień później Hulk w wyniku niemożliwości dogadania się z Creative Teamem opuścił szeregi WWE.
Kilka miesięcy później Hulk pojawił się w Japonii gdzie stoczył walkę w federacji Japan Pro Wrestling pokonując Masahiro Chono na gali Ultimate Crush II. W tym samym okresie Hogan miał zadebiutować w federacji Total Nonstop Action Wrestling i walczyć z Jeffem Jarrettem, jednak z powodu kontuzji nogi federacja nie podpisała kontraktu z legendą.
2 kwietnia 2005 roku Sylvester Stallone wprowadził Hulka Hogana do hali sław wrestlingu. Hulkster dostał owację na stojąco i przez kilka minut nie mógł nic powiedzieć. Dzień później Hulk wystąpił na gali Wrestlemania 21, ratując Eugene'a zaatakowanego przez Muhammada Hassana i Khosrowa Daivari. 1 maja spełnił prośbę fanów i ponownie stanął w ringu. Wspólnie z Shawnem Michaelsem na gali Backlash pokonali Hassana i Daivari.
27 czerwca odbyła się następna walka Hulka WWE. Wraz z Shawnem Michaelsem i Johnem Cena pokonali Chrisa Jericho, Christiana i Tysona Tomko.
4 lipca Hogan wystąpił w show Carlito – Carlito's Cabana". Carlito wraz z Kurtem Angle zaatakowali Hulka, któremu na ratunek wybiegł Shawn Michaels. Na tej samej gali walcząc wspólnie pokonali Carlito i Kurta Angle, jednak po walce Shawn Michaels wykonał swojego finishera – Sweet Chin Music na Hoganie, po czym zszedł z ringu. Na jednej z następnych gal RAW Michaels wystąpił w programie "Piper's Pit", i wyzwał Hulka do Walki na gali SummerSlam, 21 sierpnia. Hulkster tydzień później przyjął wyzwanie.
Żaden z zawodników nie przegrał nigdy walki na gali SummerSlam. Pojedynek był walką wieczoru nazwaną "Legend vs. Icon". W czasie matchu dwóch sędziów zostało znokautowanych, a Shawn próbował użyć krzesła na przeciwniku. Hogan nie dał się odliczyć nawet po przyjęciu finishera przeciwnika. Ostatecznie Legenda wrestlingu wykonała Atomic Leg Drop i HBK został odliczony do trzech.
1 kwietnia 2006 roku Hulk Hogan wprowadził do hali sław Mean Gene Okerlunda.
W Lecie 2006 roku Vince McMahon zaproponowal Hoganowi oraz jego corce Brooke "darmowa" prezentacje nowego teledysku Brooke. Hogan przyjal propozycje. Podczas prezentacji na ringu pojawił sie Randy Orton i wyzwal Hulka do walki. Do pojedynku doszło na PPv SummerSlam. Hogan pokonał Ortona. Dzięki temu jest on jedynym wrestlerem, który wygrał wszystkie walki na tej gali.
Clash of Legends PMG, 27 kwiecień 2007: Hulk Hogan VS BIG SHOW. Pojedynek, który był dość mocno reklamowany w mediach. Hulk wygrał pojedynek. Użył krzesełka, podniósł Big Showa, rzucił nim o matę. Następnie wykonał Leg Drop.
W związku z tym, że Hulk ma podpisany kontrakt z WWE do 74 roku życia jego nazwisko było ściśle wiązane z jubileuszową Wrestlemanią. Hulk jak sam mówił w wywiadach miał walczyć z Johnem Cena lub Chrisem Jericho. Z wielkich planów jednak nic nie wyszło ponieważ miesiąc przed galą Hulk miał operację pleców, która uniemożliwiła mu walkę. Wielka szkoda ponieważ walka Hogana na gali przyciągnęłaby jeszcze wiecej widzów i zarobiłaby dla WWE jeszcze więcej pieniędzy.

Atomic Leg Drop – jego finishing move

Power Up – pokazuje palcem na przeciwnika ze zdziwieniem, a uderza go kilka razy

Oprócz wrestlingu, Hogan zasłynął dzięki występom w filmach i serialach telewizyjnych, zaś szczyt jego poularności jako aktora przypadł na lata 90. XX wieku, najbardziej znane z tych produkcji to:
Rocky III (1982)
Kosmita z przedmieścia (1991)
Grom w raju (1993), który doczekał się dwóch kolejnych części i był kontynuowany jako popularny serial
Pan Niania (1993)
Klub tajnych agentów (1996)
Muskularny Święty Mikołaj (1997)
NWO Back is Black (2002) Produkcja WWE
Hollywood Hulk Hogan - Hulk Still Rules (2002) Produkcja WWE
Hulk Hogan The Ultimate Anthology (2006) Produkcja WWE