FWM

Historia ta opowiada losy federacji której działalność dokonała dużo zmian w pro-wrestlingu. Federacji, która od samego początku była znana w światku wrestlingowym głównie dzięki niespotykanej wcześniej dzikości. Federacji, dla której walczyło wiele oddanych zapaśników, tocząc niezpomniane pojedynki. Federacji, która tak promowała hardcore/ultraviolent, że na jej gale przychodziły dziesiątki tysięcy widzów. W końcu federacji, która po dziś dzień, pomimo, że już nie istnieje nadal ma wielu fanów. Federacja ta znana jest jako FMW, czyli Frontier Martial-Arts Wrestling...

W historii tej dowiecie się wszystkiego o FMW - o jej trudnych początkach, poprzez rozkwit oraz zmierzch tej federacji. Jednak historia ta opowiada także losy jednego z najbardziej zasłużonych ludzi w historii pro-wrestlingu, człowieka który znany jest wszystkim bardzo dobrze, człowieka który nazywa się Atsushi Onita...

Atsushi Onita rozpoczął niewiarygodną podróż która zmieniła pro-wrestling na zawsze poprzez uczęszczanie do All Japan Pro Wrestling Dojo w 1973 roku i debiutując na ringu 14 kwietnia 1974 roku w Tokio, przegrywając walkę z Akio Sato w wieku 16 lat po ukończeniu szkoły. Charyzma Onity pomogła mu podczas jego początków w pro-wrestlingu, dzięki czemu bardzo wcześnie stał się asystentem samego Giant'a Baba'y! Onita zaczął swoją karierę jako bardzo dobry cruiser, operujący efektownymi akcjami wykonywanymi z top-rope. Onita opuścił Japonię w 1981 roku z Masa Fuchi'm i zaczął podróżować w celu zdobywania większego doświadczenia w innych stylach. Walczył w Memphis, Amarillo oraz Puerto Rico i uczył się amerykańskiego stylu booking'u oraz hardcore'owego wrestlingu w Memphis, gdzie wraz z Fuchi'm toczyli brawle przeciwko team'owi Eddie Gilbert & Ricky Morton. Onita także oglądał niezmiernie krwawe barbed wire match'e w Puerto Rico.

W 1982 roku rywal AJPW, New Japan Pro Wrestling odniósł duży sukces dzięki zapaśnikowi wagi lekkiej - Tiger Mask'owi, który toczył nieprawdopodobne walki z Dynamite Kid'em oraz The Cobra. All Japan próbowało odeprzeć sukces NJPW poprzez ich junior heavyweight division i wybrało Atsushi Onita'ę aby pełnił podobną rolę co Tiger Mask w New Japan. Onita niedługo później pokonał Chavo Guerrero w walce której stawką było NWA International Junior Heavyweight Title. All Japan Junior Heavyweight Division nigdy nie zbliżyło się do tego w NJPW, a na dodatek styl Onita'y spowodował poważne problemy z jego kolanami. Podczas match'u w 1983 roku, Onita przypadkowo poślizgnął się podczas wskakiwania na top-rope w walce z Hector'em Guerrero i podczas tej walki nabawił się dość poważnej kontuzji. Niedługo po walce, Onita miał przeprowadzoną operację, co zakończyło się tym, że już nigdy więcej nie mógł walczyć w tym stylu (high-flying) i zapowiedział odejście z pro-wrestlingu w 1985 roku, po nieudanej próbie powrotu na ring w 1984 roku. W tym czasie Onita spędził krótki okres czasu w więzieniu za popełnienie przestępstwa, lecząc przy okazji swoje kolana. Onita podleczył borykające go kontuzje i zaczął występować w telewizji, ogłaszając, że pomimo kontuzji kolan nadal jest w stanie walczyć i powraca do pro-wrestlingu. Onita powrócił na ring w 1988 roku na gali Ryuma Go's Pioneer Sensei Promotion - jedynej w tamtym czasie niezależnej federacji w Japonii. W tym samym czasie w Japonii na popularności rosła stosunkowo młoda federacja, UWF. Federacja ta była alternatywą dla NJPW oraz AJPW promowanych przez wiele lat. Skupiało ono w sobie walki będące w środowisku shootowym (przeistoczone w latach '90 w MMA), tworząc przez to walki bardzo wiarygodne. Onita zauważył popularność jaką miało UWF i pojawił się na ich gali w 1989 roku wysyłając wyzwanie UWF. Prezydent federacji, Jin odmówił wpuszczenia Atsushi'ego na galę ponieważ ten nie miał biletu. Atsushi był zmuszony odejść. Onita był widziany jako "prawdziwy" zwycięzca tego spięcia, lecz UWF było stanowcze i odmówiło na jego wyzwanie.
Atsushi Onita po incydencie z UWF postanowił otworzyć własną promocję by przeciwstawić się UWF. 28 lipca 1989 roku Onita ogłosił start nowej federacji, która została nazwana Frontier Martial-Arts Wrestling, czyli w skrócie FMW! Rewolucja w pro-wrestlingu zaczęła się...

Federacja zorganizowała pierwszą galę w Nagoi, mieście rodzinnymi Atsushi'ego. Gala została zapamiętana jako małe niezależne show, zwłaszcza, że Onita wydał jedyne 400 dolarów na promocję gali (!). Główna uwaga podczas tej gali była skierowana na pojedynek w którym Atsushi Onita walczył z karateką Masashi'm Aoyagi'm (pochodzącym również z Nagoi), który nigdy wcześniej nie walczył w pro-wrestlingu. Jakiś czas przed galą, Onita nakłonił dziennikarzy jednego z magazynów - Wally'ego Yamaguchi'ego oraz Mickey'ego Ibargi'ego aby pomogli mu wypromować galę FMW która miała odbyć się 6 października w Nagoi. Samo show, pomimo tego jak wcześniej zostało wspomniane, że zostało zapamiętane jako małe niezależne show, odniosło duży sukces, gromadząc 1000 widzów i tym samym wyprzedając wszystkie przygotowane miejsca. Fani byli niezmiernie entuzjastyczni podczas całej gali, szczególnie podczas main even'u, widząc jak Onita był brutalnie kopany przez Aoyagi'ego, co doprowadziło, do tego, że na ring został wrzucony biały ręcznik, ogłaszający poddanie się Onita'y (gdyby nie to, Onita'e groziła nawet dość poważna kontuzja). Onita był oburzony zwycięstwem Aoyagi'ego i zaczął brawlować z nim po walce. Takiego brawlu pomiędzy karateką a zapaśnikiem nikt jeszcze wcześniej nie widział...

Onita i Mickey Ibargi spotkali się następnego wieczora w restauracji w Nagoi, gdzie zdecydowali, że FMW nie poprzestanie na jednej gali i będzie organizować swoje show cały rok. Onita sprowadził do federacji swojego bliskiego przyjaciela, Shoichi Arai'ego z którym zaczął pracę nad booking'em kolejnej gali FMW, 10 października 1989 roku w Korakuen Hall, podczas której miało dojść do rematch'u na linii Atsushi Onita - Masashi Aoyagi. Widownia w Korakuen Hall znana była jako "mocna". Na tej gali pojawiło się sporo fanów hardcore'owego wrestlingu w Japonii. Podczas drugiej w historii gali FMW, Atsushi Onita zrewanżował się Aoyagi'emu, pokonując go przez Thunder Fire Powerbomb.

Na gale FMW zaczęły być ściągane gwiazdy japońskiej sceny niezależnej w tym Tarzan Goto, który stał się partnerem ringowym Onita'y a także jego prawą ręką, jak również Masanobu Kurisu, mistrz Sambo - Sambo Asako czy też Monkey Magic Wakita znany później jako Super Delfin. Na galach FMW walczyli studenci Masashiego Aoyagi'ego (karatecy), zwłaszcza nie kto inny niż Mitsuhiro Matsunaga. Onita także sprowadzał na gale kogoś od "siebie", lecz w tym przypadku były to midget'y - Little Devil oraz Tiger Jackson ale nie tylko, bo także kobiety - Eriko Tsuchiya, Witch Warrior oraz Despina Montagas (późniejsza żona Tarzan'a Goto). W FMW zaczęli pojawiać się także cudzoziemcy tacy jak Dick Murdoch, Jos Leduc czy też Jimmy Backlund. Na początku 1990 roku, z FMW wycofał się Masashi Aoyagi wraz ze swoimi studentami. W tym samym czasie Onita zauważył brak kobiet w FMW, dlatego też postanowił ściągnąć kilka do swojej federacji. Kontrakt został podpisany z Megumi Kudo walczącej wcześniej w All Japan Women's Wrestling, która walcząc tam nigdy nie była postacią znaczącą. Jej gwiazda miała zacząć błyszczeć w FMW. Po podpisaniu kontraktu, Megumi Kudo w team'e z Combat Toyodą 13 marca 1990 roku pokonały w tag team match'u team Miwa Sato & Yuki Morimatsu.

"Zła" reputacja FMW zaczęła szerzyć się od zdjęć i słów z brutalnych walk które pojawiały się czasopismach w Japonii. Atsushi Onita był uznawany przez fanów jako słaby facet, dlatego też był gotów walczyć o swoją wiarę. Na dodatek był skłonny przelewać krew w swoich walkach. Kult Onita'y i FMW stawał się coraz większy. Wysoko w kartach pojawiające się walki typu zapaśnik vs. karateka łagodniały. Lecz pojawił się nowy styl, który ze szczególnym naciskiem był promowany w FMW. Onita stawał się częścią dzikich Street Fight Match'y, które odbywały się poza halami. Wraz z Tarzan'em Goto stoczyli 1 kwietnia 1990 roku Texas Death Match, a przeciwnikami ich był team Kendo Nagasaki & Masanobu Kurisu. Walka która była dzika i toczyła się wśród publiczności, wstrząsła fanów, którzy nigdy wcześniej podobnego pojedynku nie widzieli na oczy. Walkę wygrali ostatecznie Onita & Goto, po tym jak ten pierwszy znokautował Kurisu. Match przez wielu został uznany za najlepszą walkę 1990 roku stoczoną w Japonii, głównie za swoją unikalną jak na tamte czasy brutalność!

Charyzma Onita'y i zdolność do brania udziału w brutalnych walkach kontynuowało zainteresowanie federacją ze strony fanów, głównie z Korakuen Hall, którzy stali się niezmiernie lojalni wobec Atsushi'ego. Bramy federacji były otwarte, dzięki czemu ta mogła powiększać swój roster. Zapaśnik federacji niezależnych - Ricky Fuji wszedł do rodziny FMW, jak i uczniowie z FMW Dojo - Akihito Ichihara i Yukihide Ueno.

19 maja 1990 roku w Korakuen Hall, Onita stoczył pojedynek z koreańskim karateką - Lee Gak Soo. Walka była podobna do pierwszego main event'u w historii FMW. Gak Soo wykonał podczas niej kilku mocnych kick'ów w głowę Onita'y, lecz temu udało się wygrać pojedynek, po kilku Fire Thunder Powerbomb'ach. 24 czerwca 1990 miało miejsce nie lada wydarzenia, albowiem przy pustych trybunach Atsushi Onita stoczył pierwszy w karierze single match z Tarzan'em Goto. Match trwał 36 minut i był niewiarygodnie krwawy. Zakończył się on poza halą i wygrał go Onita, kiedy spinował Goto w krzakach! Walka była sfotografowana i zdjęcia z niej zostały opublikowane w licznych magazynach w Japonii.

Popularność Onita'y nadal rosła i nawet sam zaczął wynajmować ochroniarza z tego powodu. Co więcej, pozwolił on swojemu ochroniarzowi, byłemu bokserowi - Katsuji Ueda'e walczyć na galach FMW! Grupa Onita'y posiadała w swoich szeregach wiele kobiet, które przynosiły same korzyści. Z powodu popularności Street Fight Match'y w federacji, Onita zdecydował, że pójdzie o krok dalej i zrobi coś, co nigdy wcześniej nie zostało zrobione. Zarażony ideą barbed wire match'y które zobaczył kilka lat wcześniej w Puerto Rico, zdecydował organizować walki z udziałem prądu oraz drutu kolczastego, gdzie kiedy zapaśnik byłby wrzucony na drut kolczasty, miałaby miejsce eksplozja (narodziny No Ropes Exploding Barbed Wire Death Match'u). Swój pomysł, Onita postanowił wykorzystać 4 sierpnia 1990 roku, stając twarzą w twarz z Tarzan'em Goto. Walka ta zyskała nieprawdopodobny rozgłos, ponieważ pojawiło się wielu fotografów i dziennikarzy. Zarówno Onita, jak i Goto czuli eksplozje podczas walki i sprzedali to, ponieważ był to największy ból jaki czuli oni do tamtej chwili. Walkę ostatecznie wygrał Onita.

Z sukcesami FMW, Onita zabookował galę z okazji 1-lecia istnienia w Sumo Hall, 19 października 1990 roku. W tym czasie podjął on jedną z gorszych decyzji w swoim życiu w celu większego sprzedania gali. 29 sierpnia udał się z podróżą do San Juan (Puerto Rico), gdzie rozmawiał na temat wymiany talentów z WWC (World Wrestling Council). Jeden z członków WWC, Jose Gonzalez znany jako Invader #1 zamordował legendarnego zapaśnika - Bruiser'a Brody'ego dwa lata wcześniej, którego zadźgał pod prysznicem. Podczas spotkania, Onita został zaatakowany Gonzalez'a, Mr. Pogo (walczył w tamtym czasie dla WWC, jak i FMW), El Gran Mendoza'e oraz El Profe. Obecni na tym spotkaniu japońscy fotoreporterzy (zaproszeni przez Onita'e) zrobili dużo zdjęć, na których widniał zakrwawiony Onita. Krew płynąca z jego klatki piersiowej była dość obfita, albowiem Gonzalez dźgnął go nożem. Jednak było to na szczęście tylko angle. Według angle'a Onita miał poprzysiąc zemstę na Gonzalez'e leżąc w szpitalu. Pobyt w Puero Rico zakończył się zgubieniem paszportu przez Atsushi'ego. Onita wykorzystał tą sytuację, zamieniając ją sprytnie w angle, mówiąc, że nie pozwolono mu stąd wyjechać i raz jeszcze próbowano wtargnąć na jego życie. Po pobycie w Puerto Rico, Onita udał się do Nowego Jorku, gdzie w Japońskim konsulacie otrzymał nowy paszport, po czym powrócił do domu. Gwałtowna reakcja na to wydarzenie w Japonii spowodowało, że wielu fanów obraziło się na Onita'ę za jego wyczyn "kaskaderski", zwłaszcza z facetem który dwa lata wcześniej zabił Bruiser Brody'ego. Ogólnie rzecz biorąc panowało przeczucie, że jeśliby Gonzalez miałby przylecieć do Japonii wtedy to "zabiło" rdzennych fanów FMW. Federacja właściwie niedługo później ogłosiła, że nie dostała pozwolenia na organizację swojej gali w Tokyo Sumo Hall ale nie z powodu wydarzenia w Puerto Rico, lecz dlatego, że nie pozwolono organizować tak dzikiej gali jaką miało okazać się show FMW. Finalnie gala została przełożona i miała odbyć się 5 listopada w Komazawa Olympic Gym i po cichu miano zastąpić Jose Gonzalez'a drugą osobą która "zaatakowała" Onita'e w Puerto Rico, czyli Mr. Pogo. Gala okazała się największą w jednorocznej historii, gromadząc 7352 widzów. Dzięki temu, FMW stało się największą japońską federacją niezależną. Galę zakończył pojedynek w którym Atsushi Onita pokonał Mr. Pogo w ich pierwszym singlowym pojedynku między sobą. Walka była krwawa, a podczas niej Onita zrobił między innymi Piledriver na stół na Victor Quinones'e (szef WWC). Onita zdobył pinfall kiedy Pogo nie podniósł się z ringu a sędzie w tym samym czasie odliczył do 10. Po walce Onita i Pogo uścisnęli sobie ręce w geście respektu.

FMW ściągało do siebie coraz więcej cudzoziemców. Jednym z nich był człowiek toczący później liczne Street Fight czy też Barbed Wire Match'e, czyli The Gladiator (Mike Awesome, R.I.P.). Federacja kontaktowała się z Al'em Green'em, który zgodził się na kontrakt z FMW, lecz w ostatniej chwili dostał ofertę z WCW i przyjął ją. Wtedy to, został nawiązany kontakt z zapaśnikiem federacji niezależnych z Florydy - Mike'm Awesome'm, który zaakceptował ofertę i zadebiutował na ringach FMW jako The Gladiator 20 września 1990 roku. Wkrótce za The Gladiator'em, do federacji zostali ściągnieci Big Titan oraz kuzyn Gladiator'a - Horace Boulder znany później jako Horace Hogan - "kuzyn" Hulk'a Hogan'a. Do federacji został ściągnięty również brązowy medalista judo z Igrzysk Olimpijskich w Seulu - Gregory Veritchev ze Związku Radzieckiego, który pokonał Atsushi'ego Onita'ę 27 stycznia 1991 roku i zdobył WWA Brass Knuckles Title, a następnie nazywał siebie jako WWA Martial Arts Champion. 6 maja 1991 roku w Osace, ponownie naprzeciwko siebie stanęli Atsushi Onita oraz Mr. Pogo przed blisko 8-tysięczną widownią. Stoczyli Double Hell Death Match który okazał się sukcesem, jak i sama gala. Podczas tej walki, obok ringu ułożone były eksplodujące miny z drutem kolczastym. Kilka razy Onita i Pogo wlecieli w nie i całość eksplodowała poza ringiem. Oboje byli niezmiernie krwawi, Onita był strasznie pocięty (zwłaszcza plecy). Ten dziki pojedynek wygrał ponownie Onita.

Jako, że popularność FMW oraz Onita'y podskakiwała cały czas do góry, Onita zaakceptował premię dla federacji w wysokości 25 tysięcy dolarów wynikającą z kontraktu na wydawanie gal na laser disc'ach (swego czasu popularny w Japonii nośnik multimedii). Onita był w tamtym czasie jednak nieco biednym facetem, chodzącym w tanich ubraniach, zmuszonym do stawiania niemal wszystkiego w jego walkach, ponieważ FMW nie było jeszcze tak bogate aby jeździć jakimś markowym samochodem typu Mercedes Benz, czy też kupić z 10 drogich kamer do filmowania gal. Onita chociaż nadal płacił wszystkim zapaśnikom, jednak jeżeli chciał aby FMW nadal istniało, musiał płacić mniejsze pieniądze swoim zapaśnikom. Wally Yamaguchi, który odszedł od Onita'y w 1990 roku i zaczął pomagać Universal Promotion, które reprezentowało styl lucha libre w Japonii, myślał nad własną promocją hardcore'u przeciwko FMW. Otworzył federację, która została nazwana W*ING. Wrestling International New Generation, nowa grupa hardcore'owych zapaśników gotowa była do odejścia do nich z powodu pieniędzy, których Onita miał mało. Mr. Pogo i Victor Quinones opuścili FMW i przyłączyli się do W*ING. FMW miało od teraz konkurencję na scenie hardcore'owego wrestlingu, tracąc przy okazji heel'a numer jeden w federacji oraz człowieka z wymiany talentów. FMW zmuszone było obrócić w heel'a Tarzan'a Goto raz jeszcze w swojej historii... Federacja nie przespała tego okresu i zabookowała przyjaciela Onita'y - 21 letniego Takashi'ego "Go" Ito z Onitą. Wraz ze sukcesem federacji, Onita zabookował dwie gale na Torisu Stadium oraz Kawasaki Stadium w sierpniu i wrześniu. 17 sierpnia 1991 roku, gala na Torisu Stadium zgromadziła największą jak do tamtej pory widownię na gali FMW, albowiem pojawiło się 48221 widzów! Gala odbyła się równocześnie z jakimś koncertem, który miał także swoje miejsce, o tej samej porze. Na gali tej odbył się czteroosobowy turniej w którym wzięli udział: Atsushi Onita, The Gladiator, Sambo Asako oraz Jimmy Backlund. Zwycięzcy walk walczyli ze sobą w main event'e, którym był drugi w historii Exploding Barbed Wire Death Match. Onita pokonał Backlund'a a Asako zdołał pokonać Gladiator'a. Podczas walki Asako-Onita, eksplozje podczas tego match'u były dużo większe niż rok wcześniej. Walkę ostatecznie wygrał Onita, przez count out. Po walce, będący cały we krwi Onita wygłosił emocjonują speech, po czym zabrzmiało "Wild Thing", które stało się nowym entrance theme'm Onita'y. Największa gala FMW w dwuletniej historii federacji odbyła się 23 września 1991 roku na słynnym Kawasaki Stadium, gdzie zasiadło 33321 widzów. Na gali tej, Atsushi Onita i Tarzan Goto stoczyli Exploding Barbed Wire Cage Death Match. Gala odniosła wielki sukces, a fani byli w wielkiej euforii kiedy poraz kolejny Onita pokonywał Goto. FMW było większe niż ktoś kiedykolwiek śnił i Atsushi Onita widział więcej pieniędzy i więcej kobiet niż kiedykolwiek zobaczył z powodu sukcesu. Atsushi Onita i Tarzan Goto ponownie połączyli swoje siły po walce, godząc się na wzięcie udziału w turnieju tag team'ów który miał odbyć się pod koniec roku w FMW. Zwycięzcy turnieju stawali się pierwszymi w historii WWA Brass Knuckles Tag Team Champions. Podczas niego pojawiło się sporo cudzoziemców jak Leon Spinks (mistrz wagi ciężkiej w boksie), Lou Fabbiano (R.I.P.) znany w przyszłości jako Louie Spicolli czy też nowy tag team pojawiający się w Japonii - The Sheik & Sabu. The Sheik nie walczył w Japonii od 1981 roku, ale nadal pozostawał w pamięci fanów dzięki jego żartom oraz puszczaniu fireball'i podczas walk. Sheik nie mógł zbyt dobrze się poruszać, dlatego podczas walk odpowiedzialność miał brać jego siostrzeniec - Sabu, który miał spróbować ukryć słabości wujka a poza tym, Sheik chciał aby Sabu stał się kimś w Japonii. Sabu & The Sheik zadebiutowali w FMW 20 listopada 1991 roku podczas gali w Osaka Prefectural Gym pokonując team Mark Starr & Horace Boulder, po tym jak Sheik spinował Starr'a po zaledwie 72 sekundach! Sabu pokazywał zupełnie inny hardcore'owy styl niż Onita, włączając w swój repertuar akcje stricte akrobatyczne które nigdy wcześniej nie były widziane na wrestlingowym ringu, lecz tak jak Onita był skłonny narażać swoje ciało, tylko po to, aby fani dostali to, za co zapłacili. Ostatecznie, Atsushi Onita & Tarzan Goto zostali pierwszymi w historii WWA Brass Knuckles Tag Team Champions pokonując w finale, który odbył się 9 grudnia 1991 roku team Gregory Veritchev & Koba Krutanize.

Po wielkich sukcesach barbed wire match'y oraz exploding barbed wire match'y, Onita wyszedł z pomysłem stoczenia jeszcze innego niebezpiecznego typu pojedynku, którego widział w Puerto Rico, a który dodatkowo nie byłby tak kosztowny jak exploding barbed wire match. 6 maja 1992 roku w Hyogo Sanda City przed ponad 5 tysiącami widzów doszło do legendarnego Carribean Barbed Wire Fire Death Match'u - The Sheik & Sabu vs. Atsushi Onita & Tarzan Goto. Przed walką wiatr zaczął szaleć, a w tym wypadku nawet drobna pomyłka mogła okazać się śmiertelna. Kiedy walka rozpoczęła się, wiatr znów dał o sobie znać, przez co płomienie otarły się o naftę, która zaczęła ściekać na szmaty będące na drucie kolczastym. Ognia było dużo. Onita, Goto oraz Sabu szybko opuścili ring, nabawiając się przy okazji kilku, na szczęście mniejszych oparzeń. Lecz 65 letni The Sheik pozostał na ringu, z ogniem który zaczął palić ring. Pożar szybko ugaszono, jednak Sheik trafił do szpitala z zaczadzeniem oraz oparzeniami 3-ego stopnia! Całą halę opanował czarny dym od zupełnie spalonego ringu. Chociaż rywal FMW, W*ING nigdy nie był tak pomyślny w stypulacjach jak FMW, to jednak z sukcesem ukończyli Fire Death Match: Mr. Pogo vs. Mitsuhiro Matsunaga w tym samym roku, lecz w podczas drugiego tego typu pojedynku w W*ING, który odbył się w 1993 roku, po powerbomb'e Jado na Yukihiro Kanemura'e, 75% skóry Kanemura'y na jego ramieniu zostało spalone! W tym czasie, FMW postanowiło zorganizować wspólne gale z WWA w Tijuana (Meksyk) 15 oraz 16 maja 1992 roku w Los Angeles, gdzie tym samym debiutowało w USA! Onita, Tarzan Goto, jak również młode gwiazdy FMW - Eiji Ezaki (aka Hayabusa) oraz Masashi Honda miały nabierać doświadczenia podczas tzw. preliminary match'y. Eiji Ezaki doskonale pasował do stylu lucha libre albowiem pokazywał wspaniałe oznaki bycia niewiarygodnie wysportowanym i chcącym być świetny high-flyer'em na ringu. FMW powróciło do Tokio 24 maja 1992 roku, gdzie Atsushi Onita wyzwał na walkę byłego bokserskiego mistrza - Leon'a Spinks'a, a stawką miało być WWA Martial Arts Title. Wcześniej, bo 15 marca Spinks pokonał Tarzan'a Goto i zdobył WWA Martial Arts Title. To był czas dla Onita'y by pokonać znaną osobistość jaką bezwątpienia w tamtym czasie był Spinks, który jednak na ringu był jednym z najgorszych zapaśników. Onita pokonał go po słabej walce i zdobył WWA Martial Arts Title. Panowanie Onita'y nie trwało zbyt długo, bo pas stracił na rzecz 66-letniego wówczas The Sheik'a 25 czerwca 1992 roku w Sapporo Nakajima Sports Center, kiedy to debiutujący w FMW - Tiger Jeet Singh zaatakował Onita'e przed walką. W walce Onita stawiał jednak jakiś opur, jednak ostatecznie Sheik puścił mu fireball'a prosto w twarz, po czym go spinował. Sheik wynagrodził Singh'owi to, że mu pomógł, za co ofiarował mu pas. Onita jednak nie był dłużny i wyzwał Singh'a na walkę o WWA Martial Arts Title do której miało dojść już 30 czerwca w pierwszym w historii FMW - Jungle Death Match'u w Ganryujima. Na środku wyspy miał stać Exploding Barbed Wire Ring a w nim mieli walczyć Singh i Onita. Do walki w końcu doszło, Singh pojawił się w towarzystwie Sabu, który podczas walki próbował interweniować. Match był przerażający (toczył się w deszczu a na dodatek wszyscy byli umazani w błocie). Onita został pokonany przez Singh'a kiedy przyjął bumps'a na eksplodujący drut kolczasty. 19 września 1992 roku odbyła się kolejna gala FMW na Yokohama Stadium, podczas której doszło do rematch'u na linii Onita-Singh w Exploding Barbed Wire Death Match'u. Pomimo, że gala odniosła sukces, albowiem pojawiło się 30 tysięcy widzów, to jednak można było odczuć pewne niezadowolenie. Na gali tej, gwiazdy AJW Bull Nakano & Akira Hokuto pokonały w świetnym tag team match'u Megumi Kudo & Combat Toyoda'e. W walce wieczoru Onita pokonał Singh'a zdobywając tym samym WWA Martial Arts Title. 20 listopada FMW zorganizowało kolejny turniej tag team'ów. W jego finale - 20 listopada 1992 roku podczas gali w Osaka Prefectural Gym spotkały się team'y Atsushi Onita & Gregory Veritchev oraz Tarzan Goto & Big Titan. Ostatecznie wygrał pierwszy team. Onita celebrując zwycięstwo skoczył z mostu do wody, jednak o mały włos a skok ten byłby śmiertelny albowiem woda była zanieczyszona i Atsushi finalnie wylądował w szpitalu z grożącą jego życiu infekcją. Onita w miarę szybko wyzdrowiał i na ring powrócił 18 stycznia 1993 roku, na walkę z The Sheik'em o The Sheik's United States Title - tytuł który został stworzony w jednej z lokalnych federacji w Michigan. Onita pokonał go i zdobył pas. Po walce Onita powiedział, że Sheik jest osobą która trzymała pas tyle lat i zasłużył sobie aby trzymać go nadal. Po speech'u Onita zwrócił Sheik'owi pas. Ta sytuacja doprowadziła do tego, że The Sheik, Sabu i Atsushi Onita stworzyli razem stajnię, która jednak działała stosunkowo krótko. 28 lutego 1993 roku, w FMW miało miejsce pewne dzikie wydarzenie. Podczas gali w Fukuoce, The Gladiator przytrzymywał Onita'ę a w tym samym czasie Ricky Fuji owinął mu wokół twarzy drut kolczasty. Nic nie było w tym dziwnego, gdyby nie to, że przez przypadek Onita połknął kawałek drutu kolczastego! Na szczęście Atsushi'emu udało się zakończyć walkę, jednak przyszło mu to przy dość mocnym bólu. Po tej sytuacji Onita trafił do szpitala, gdzie lekarze prześwietlili go i znaleźli kawałek drutu kolczastego w gardle! Skończyło się na zabiegu chirugicznym, podczas którego wyciągnięto mu nieszczęsny drut. Onita miał dużo szczęścia, bo gdyby drut nie był wyciągnięty w porę, ten umarłby z uduszenia, ponieważ powietrze nie mogło przedostawać się przez niego. Podczas zabiegu, lekarze usunęli także drut ze szyi by uniknąć rozcinania ust. Po tym zdarzeniu, Onita musiał wziąść sobie 2 miesiące wolnego. Pierwszy raz FMW zmuszone było organizować swoje gale bez obecności Onita'y, a z tego powodu widownia na galach spadła. 5 maja 1993 roku FMW miało zorganizować swoją galę na Kawasaki Stadium podczas której miało dojść do nie lada wydarzenia - do walki Atsushi Onita vs. Terry Funk! Przed galą, FMW podpisało umowę z władzami Kawasaki Stadium, polegającą na tym, że 5 maja każdego roku, federacja będzie miała na tym obiekcie swoją galę. Onita powrócił do FMW 22 kwietnia 1993 roku w 6 Man Tag Team Match'u, gdzie w team'e z Tarzan'em Goto oraz Sambo Asako przegrali pojedynek z team'em Ricky Fuji, The Gladiator & Big Titan. Podczas walki Onita pokazał, że jest w pełni zdrów i gotowy do stoczenia walki jego życia, walki z jego idolem - Terry'm Funk'em... 5 maja 1993 roku, na walkę z Funk'em Onita pojawił się w nieco zmienionym gimmick'u. Walką tą był Exploding Ring & Barbed Wire Death Match, z dodatkowo pewną nowością, polegającą na tym, że ring miał eksplodować po upływie 15 minut. Nowa stypulacja oraz pojawienie się żywej legendy hardcore'u jaką niewątpliwie był Terry Funk, spowodowało, że gala zgromadziła 41 tysięcy widzów i zarobiła 1.8 miliona dolarów. Sama gala, jak i main event - Onita vs. Funk okazały się wielkim sukcesem. Onita pokonał Funk'a po Thunder Fire Powerbomb, dodatkowo po ponad 3 minutach od eksplozji ringu. Walka została uznana za pojedynek kultowy i wiele pism o rozpisywało się na temat tej walki. Na tej gali, doszło także do ciekawej walki kobiet, gdzie Megumi Kudo & Combat Toyoda pokonały team z All Japan Women's - Manami Toyota & Toshiyo Yamada w niewiarygodnym pojedynku. Przyjaźń pomiędzy Onitą a Funk'em miała jednak pewien zgrzyt, albowiem ten pierwszy zabookował Terry'ego tylko na jedną galę. Funk, który zgodził się przegrać z Atsushi'm, liczył, że Onita zabookuje go na cały rok i da mu rematch. Dzięki temu FMW mogło zarobić na tym bardzo duże pieniądze, jednak Onita miał inne plany. Onita cieszył się reputacją twardego szefa. Podczas touru White African i Louie Spicolli będąc w autobusie wyżywali się na kierowcy aby zatrzymał się, bo chcieli do toalety. Prośby były odrzucone, po czym Sabu powiedział Spicolli'emu aby nasikał w butelkę, po czym wyrzucił go z autobusu. Kiedy Onita dowiedział się o incydencie, zwolnił Spicolli'ego i sam Spicolli już nigdy więcej nie pojawił się w FMW. Onita po pokonaniu Funk'a nie miał dla siebie doświadczonego przeciwnika, do czasu kiedy Mr. Pogo nie opuścił W*ING w 1993 roku podczas sporu o pieniądze i nie podpisał kontraktu z FMW na kwotę rzędu 120 tysięcy dolarów rocznie. Podczas jednej z gal, Mr. Pogo zaatakował Onita'ę, po czym uciekł samochodem z hali. Onita miał idealnego dla siebie przeciwnika, z którym stanął twarzą w twarz na ringu 24 lipca 1994 roku w Exploding Barbed Wire & Double Hell Death Match'u. Pogo podczas tej walki dmuchał ogniem na Onita'ę, zrzucając go na ekslodujący drut kolczasty. Onita nie był dłużny i stojącego poza ringiem Mr. Chin'a wrzucił na drut kolczasty. Pomiędzy Chin'em a Atsushi'm doszło do pewnego brawlu, jednak Onita poradził sobie, aby później wrzucić Mr. Pogo z ringu na drut kolczasty. Jednak nie było żadnej eksplozji, więc Onita raz jeszcze wrzucił Pogo na drut, po czym wykonał mu DDT i wygrał walkę. Po walce Onita zaatakował Mr. Chin'a, jednak pozbierał się Pogo, który zaatakował ogniem plecy Onita'y. Następnie pojawił się Eiji Ezaki, który zrobił save. Onita trafił do szpitala po fireball'u na plecy. Rematch pomiędzy Onitą a Pogo miał miejsce 22 sierpnia 1993 roku w Osaka Hyago Nishnomiya Stadium. Był to pierwszy w historii Exploding Barbed Wire Cage Death Match dodatkowo z eksplodującym ringiem. Dodatkowo, zwycięzca tej walki zdobywał pierwsze w historii FMW Brass Knuckles Title, które zastąpiło WWA Martial Arts Title (martial arts style przestał być w FMW używany). Gala odniosła niewątpliwie sukces. Pojawiło się na niej 36221 widzów, co było rekordem w ilości fanów na gali od czasów walki Lou Thesz vs. Rikidozan stoczonej 36 lat wcześniej. Zarówno Pogo, jak i Onita byli mocno pocięci podczas tej walki. Pogo kontrolował większość walki po tym jak wrzucił Onita'ę na eksplodującą klatkę. Walkę ostatecznie wygrał Onita i zdobył FMW Brass Knuckle Title.

Pomimo wzrostu popularności oraz świetnej sprzedaży biletów, pojawiły się problemy w FMW. Tymi problemami okazała się Yakuza - japońska mafia. FMW jak każda federacja, nakłaniała Yakuze do kupna biletów na ich gale, gdzie następnie Yakuza miała własny sektor podczas show, który nie był "narażony" na to, że podczas walk w tłumie publiczności, nie dostaną się do nich zapaśnicy. Jednak podczas walki pomiędzy Sabu a The Gladiator'em, ci nie słuchali poleceń od władz FMW i zaczęli walczyć także w sektorze Yakuzy. Sytuacja zrobiła się nieciekawa, bowiem po gali Yakuza zaatakowała Sabu, próbując go zabić. Po chwili jednak zjawił się The Gladiator, który pomógł Sabu poprzez zaatakowanie członków Yakuza'y, po czym chwycił go i zamknął przed nimi drzwi. Yakuza czekała na Sabu i Awesome'a, jednak zławił się Onita który porozmawiał z członkami mafii i udało mu się przeprosić ich za tą sytuację. Yakuza ostatecznie odeszła. W tym samym czasie, na ringach meksykańskiego AAA walczyli Eiji Ezaki i Damian, którzy nabywali doświadczenia i uczyli się stylu lucha libre, którego mieli zacząć używać po ich powrocie.

Do FMW powrócił kolejny zapaśnik, który w tym czasie walczył w W*ING. Był nim Mitsuhiro Matsunaga, czyli późniejsza mega gwiazda BJW. Matsunaga (trenowany przez Masashi Aoyagi'ego) walczył dla FMW w początkach działalności tej federacji, po czym przeniósł się do W*ING, gdzie stał się jedną z głównych twarzy tej federacji. Fakt, że W*ING straciło topowego babyface'a i heel'a na rzecz FMW (Mr. Pogo) wpłynął na finansowe tarapaty tej federacji. Właśnie te zdarzenia były jednymi z przyczyn upadku W*ING, na czym niewątpliwie zyskało FMW. Matsunaga po powrocie do FMW dał wyzwanie Onita'e na walkę do której miało dojść 8 grudnia 1993 roku w Tokyo International Trade Harumi Dome. Pomysł na walkę był taki, że miał to być najdzikszy pojedynek jaki ta dwójka pomiędzy sobą stoczyła. Stypulacją tej walki był Glass Cage Death Match, gdzie klatka była zrobiona ze szkła, poza tym miały mieć miejsce eksplozje wewnątrz niej gdy tylko jakiś zapaśnik był wrzucany na jej elementy. Pomysł nie został przyjęty jako wystarczająco bezpieczny dla zapaśników jak i fanów. Dlatego też postanowiono zmienić stypulację tej walki na Exploding Barbed Wire Explosive Corners Death Match. W między czasie do FMW dołączyła była gwiazda SWS - Hisakatsu Oya a także wrestler W*ING - Hideki Hosaka, którzy pomogli Mr. Pogo pokonać na tej gali Tarzan'a Goto. Gala zgromadziła ponad 12 tysięcy widzów. Walka Onita vs. Matsunaga jednak rozczarowała. Walkę ostatecznie wygrał Onita i pokazał, że "FMW jest lepsze od W*ING". Po walce, Matsunaga "oficjalnie" dołączył do FMW i wraz z Onitą zaczął walczyć z Mr. Pogo. Po zwycięstwach Onita'y nad Pogo, Pogo postanowił zrewanżować się mu pokonując go 6 stycznia 1994 roku na gali w Korakuen Hall. Jednak to nie miało jakiegoś większego znaczenia, albowiem Onita skupiał się w tamtym czasie na nowym przeciwniku - Genichiro Tenryu. Tenryu i Onita byli przyjaciółmi jeszcze z czasów AJPW. Oboje zgodzili się na przeprowadzenie feud'u pomiędzy dwoma federacjami - FMW Onita'y oraz WAR której szefem był Tenryu. Pierwsza interpromocyjna gala odbyła się 2 marca 1994 roku w Sumo Hall. Onita w team'e z Tarzan'em Goto pokonali team Genichiro Tenryu & Ashura Hara, kiedy Onita spinował Tenryu po Thunder Fire Powerbomb. Pomimo, że Onita spinował Tenryu, postanowiono wykorzystać tą sytuację na gali FMW, gdzie zapowiedziano pojedynek Atsushi Onita vs. Genichiro Tenryu na 5 maja 1994 roku, na Kawasaki Stadium i miał to być Exploding Barbed Wire Cage Death Match. Walka wydawałaby się porównywalna do pojedynku z udziałem Mr. Pogo, lecz Tenryu w przeciwieństwie do niego był tradycyjnym zapaśnikiem i nigdy wcześniej nie toczył death match'y. Dużo fanów wiedziało, że Onita spinował Tenryu podczas tag team match'u i że raczej pewne będzie w tym wypadku zwycięstwo Genichiro. Onita zdecydował się zaskoczyć fanów pewnym oświadczeniem. Dał on do publicznej wiadomości, że jeśli Tenryu pokona go 5 maja, to Onita odejdzie z pro-wrestlingu. Zainteresowanie tą walką w Japonii było ogromne, zwłaszcza po oświadczeniu Atsushi'ego. Bilety na galę sprzedawały się jak szalone. Nikt nie wiedział jaki będzie rezultat tego pojedynku. Gala okazała się ogromnym sukcesem. Na trybunach zasiadło 52 tysiące widzów, co było niewątpliwie największą widownią jaka pojawiła się na Kawasaki Stadium! Zyski ze sprzedaży biletów wyniosły 2.1 miliona dolarów. Tym sposobem Onita pokazał, że potrafił wyciągnąć federację z takiego stanu kiedy tracił na galę 400 dolarów a teraz potrafił zarobić na niej wielkie pieniądze. Niewątpliwie Onita był jednym z największych draw'ów 1994 roku. Na gali tej pojawił się Terry Funk, który pokonał The Sheik'a, Mr. Pogo & Hisakatsu Oya obronili FMW Brass Knuckles Tag Titles w walce z team'em Tarzan Goto & Mitsuhiro Matsunaga. W main evencie, Tenryu próbował obrócić death match w klasyczny match. Walka była jedną z dłuższych w historii Kawasaki Stadium, bowiem trwała 23 minuty 55 sekund. Ostatecznie walkę wygrał Tenryu przy wielkim szoku publiczności. Onita musiał odejść z pro-wrestlingu, jednak po walce powiedział, że warunek tej stypulacji był taki, że on może odejść właściwie dopiero rok po stoczeniu tego pojedynku. Dlatego też, przynajmniej jeszcze przez rok pozostawał w federacji.

Rywalizacja pomiędzy FMW a W*ING zakończyła się 21 marca 1994 roku, kiedy W*ING zostało oficjalnie zamknięte z powodu braku pieniędzy na dalszą działalność federacji. Jednak stan taki, że FMW było najdzikszą federacją w Japonii nie trwał zbyt długo, albowiem zostało otwarte IWA Japan którego szefem był Victor Quinones i któy ściągał do niego talenty z Puerto Rico. Przed startem IWA Japan, próbowano ściągnąć wrestlera z FMW. Quinones oferował kontrakt Eiji Ezaki'emu, który walczył w AAA jako Hayabusa aby przeszedł do IWA Japan. W kontrakcie Quinones obiecywał mu pensję rzędu 3 tysięcy dolarów miesięcznie oraz 10 tysięcy dolarów bonusu za podpisanie kontraktu. Hayabusa odrzucił jednak kontrakt, bowiem był lojalny w stosunku do FMW i był w stanie walczyć za 500 dolarów tygodniowo w Meksyku.

Onita rozpoczął mające trwać rok tournee, na którym miał toczyć pojedynki przed przejściem na emeryturę. Zaczął walczyć w seriach 6 Man Tag Team Match'y z Mr. Gannosuke oraz Katsutoshi'm Niiyama lub Sambo Asako przeciwko team'owi Mr. Pogo, The Gladiator & Hideki Hosaka. Dodatkowo pojedynki te były Barbed Wire Match'ami a rezultat większości z nich był taki sam - Onita pinujący Hosaka'e po DDT lub Thunder Fire Powerbomb. Onita zaczął także pojawiać się na galach WAR, gdzie walczył w teamie z Genichiro Tenryu oraz Bam Bam Bigelow'em. To był zdecydowanie długi i ciężki rok dla Onita'y, jednak podczas którego zarobił dużo pieniędzy. Mógł być ukochany przez fanów i kobiety, lecz wielu wrestlerów uprzykrzało mu podczas pracy. Jednak wiedział, że nie może powiedzieć, że się boi o ich pracę ponieważ on był Onita, on zarabiał pieniędzą i był ich szefem.

Popularność FMW rosła nadal i Onita zdecydował wejść na inny rynek, ponieważ federacja była głównie znana w Japonii. FMW zorganizowało trzy gale w Rosji, na tym samym stadionie. Próbowano ściągnąć spowrotem do FMW Gregory Veritchev'a, jednak trudno było nawiązać z nim kontakt i plan ten uległ w gruzach. Na pierwszych dwóch galach pojawiło się tylko 600 widzów. Widownia sama w sobie była słaba, zwłaszcza, że nie miała żadnego pojęcia na temat hardcore'owego wrestlingu (łatwo wyobrazić sobie co u nas by się działo). Na trzeciej gali pojawiło się już 1000 widzów, jednak komentarze po galach były takie, że lepiej by było, gdyby FMW wogóle nie opuszczało Japonii. Onita kontynuował swoje tournee, gdzie podczas jednej z gal pewien człowiek z przeszłości zaatakował go. To był Masashi Aoyagi - człowiek z którym na samym początku działalności FMW miał pierwszy feud. Zapowiedziano walkę pomiędzy tą dwójkę, jednak tym razem na zasadach Onita'y, do których Aoyagi musiał się dostosować. Był to Exploding Barbed Wire Double Hell Death Match, do którego miało dojść 28 sierpnia 1994 roku w Osaka Castle Hall. Gala na której doszło do tego pojedynku zgromadziła ponad 15 tysięcy widzów. Eiji Ezaki powrócił do FMW jako Hayabusa, po tym jak reprezentował federację podczas turnieju NJPW Super J Cup 1994 i walczył w EMLL, gdzie pokonał Sabu. Sam Sabu, który miał kontrakt z FMW do 5 maja, zgodził się powrócić na tour FMW jednak nie w pełnym wymiarze, albowiem w tamtym czasie walczył już dla ECW. Ponadto zgodził się zajobbować Hayabusa'e, co miało być jego ostatnią przegraną w FMW. Na gali w Osaka Castle Hall, Mr. Pogo pokonał Mitsuhiro Matsunaga'e a Tarzan Goto pokonał Hisakatsu Oya'e, lecz po tym zwycięstwie Goto opuścił Team FMW. Onita stoczył brutalny pojedynek z Aoyagi'm, którego pokonał. Ciało Onita'y było całe pocięte od eksplozji. Po walce Atsushi potrzebował 111 szwów (!), co dało ogółem 1032 szycia jakie przeszedł, więcej niż jakikolwiek inny człowiek na ziemi!!

Popularność Onita'y rosła i rosła, stając się jedną z głównych osobistości w Japonii. Pojawiał się w telewizji, w talk show'ach, w teleturniejach jak i w reklamach. Rząd Japonii uczynił go narodowego rzecznika do spraw AIDS z powodu wszystkich ran jakie przeszedł w swojej karierze. Onita także celebrował swoje tysięczne szycie (!), mówiąc, że "pałeczkę" w tej kwestii przejmie po nim Matsunaga po tym jak on zakończy karierę, ponieważ Matsunaga jest jedyną zdolną do tego osobą. FMW szybko dało do zrozumienia, że Matsunaga jest skarbem federacji, dlatego postanowiono zrobić z niego topowego face'a a z Mr. Pogo topowego heel'a w federacji. Niedługo później, Onita ponownie zdobył FMW Brass Knuckles Title pokonując Mr. Pogo 7 września 1994 roku w Sapporo Nakajima Sports Center, w Double Hell Death Match'u. Jednak po walce zaatakował go były zapaśnik W*ING - Yukihiro Kanemura (aka Kintaro Kanemura), który opuścił IWA Japan. Kanemura szybko założył team z Pogo. Próbował także przeciągnąć na swoją stronę Mitsuhiro Matsunaga'e, lecz ten nie zgodził się. Jednak ostatecznie, po angle'u Matsunaga dołączył do Kanemura'y. Wtedy to Onita sięgnął po nowy rodzaj death match'u. Walka ta nie mogła odbyć się jednak w hali lecz na stadionie, który posiadał basen olimipijskiej wielkości. Gala na której miał zostać stoczony pojedynek została zabookowana na Tokyo Jingyu Pool Stadium 25 września 1994 roku i był to Exploding Barbed Wire Pool Death Match: Atsushi Onita, Mr. Gannosuke & Katsutoshi Niiyama vs. Mr. Pogo, The Gladiator & Hideki Hosaka. Ring był umieszczony pośrodku basenu, a w samym basenie znajdowały się ładunki wybuchowe, które eksplodowały po każdym wrzuceniu zapaśnika do wody. Gala zgromadziła 3200 widzów którzy czekali na main event, oglądając przy okazji takie walki jak Yukihiro Kanemura & Mitsuhiro Matsunaga vs. Tarzan Goto & Hisakatsu Oya - podczas której Oya odwrócił się od Goto. Onita widząc swojego przyjaciela będącego u boku "wrogów" i znęcającego się nad Goto, wskoczył do wody i popłynął w kierunku ringu aby zrobić save. Onita brawlował z całą trójką i nawet wrzucił Kanemure do basenu. W końcu doszło do main event'u, który był dziki i widowiskowy. Ostatecznie wygrał team Onita'y, kiedy ten wrzucił Hosaka'e na drut kolczasty który eksplodował, po czym zrobił mu Thunder Fire Powerbomb. Mr. Pogo, The Gladiator, Hisakatsu Oya, Mitsuhiro Matsunaga, Yukihiro Kanemura, Goro Tsurumi oraz Hideki Hosaka utworzyli razem frakcję W*ING w FMW. Stajnia ta atakowała zapaśników FMW, szukając zemsty i mając wyraźną chęć zniszczenia federacji. Niedługo później, były zapaśnik W*ING - Hido (aka Bad Boy Hido) dołączył do tejże stajni, jak również na kilku galach Masashi Aoyagi. W między czasie Terry Funk wkurzony, że Onita zabookował go tylko na dwie gale, wyzwał go w mediach na One Million Dollar Match. Onita poprzez media zaakceptował wyzwanie, lecz wtedy Funk otrzymał ofertę od Victor'a Quinones'a aby podpisał kontrakt z IWA Japan które w tamtym czasie intensywnie poszukiwało cudzoziemców do swojego rosteru. Funk chętnie zaakceptował ofertę od rywala FMW i wkrótce federacja ściągła do siebie także Cactus Jack'a, który po odejściu z WCW, święcił tryufmy na scenie niezależnej. IWA Japan wydawało się federacją znacznie mocniejszą niż W*ING i było zarazem zagrożeniem dla FMW. Jednak FMW stawało się silniejsze, zwłaszcza z powodu ostatniego w karierze tournee Onita'y. Dlatego też podniosło ceny biletów na swoje gale, co jednak nie przeszkodziło w wyprzedaniu wszystkich miejsc na gali FMW 28 października 1994 roku w Korakuen Hall. Federacja zarobiła na tej gali 100 tysięcy dolarów, co nie udało się w tamtych czasach żadnej federacji. Pieniądze które Onita w tamtym czasie zarobił, miał nadzieję, że pomogą wejść mu do Japońskiego senatu, tak jak to zrobił Antonio Inoki. Widząc sukces Inoki'ego, Onita wyzwał go na Exploding Barbed Wire Death Match. Do walki ostatecznie nie doszło, pomimo, że Inoki nie odrzucił propozycji. Tymczasem wojna na linii Team FMW vs. Team W*ING trwała nadal. Tarzan Goto zgodził się wystąpić u boku Onita'y przeciwko Team'owi W*ING - Mr. Pogo & Hisakatsu Oya, na gali 1 grudnia 1994 roku w Hiroshima Green Arena. Jednak jednak nie była to walka Onita & Goto vs. Pogo & Oya, lecz The Great Nita & Ho Chi Winh vs. Mr. Pogo & Hisakatsu Oya, ponieważ Onita i Goto wystąpili podczas tej walki pod swoimi alter-ego. Stypulacją tego pojedynku był Exploding Barbed Wire Death Match i wygrali o Nita & Winh. Onita dalej kontynuował występowanie w gimmicku The Great Nita'y, pokonując 20 grudnia 1994 roku w Nagoi w Lumberjack Match'u Mr. Pogo.

Rok 1995 roku rozpoczął się w FMW od zakończenia kariery przez Sambo Asako, który ogłosił swoje odejście i w Retirement Match'u 5 stycznia w Korakuen Hall miał stoczyć walkę z Atsushi Onitą. Asako postanowił zakończyć karierę, albowiem jego ciało było nękane przez liczne kontuzje i jak sam stwierdził, obawiał się, że więcej tego nie wytrzyma. Asako i Onita stoczyli pasjonujący pojedynek, wygrany ostatecznie przez tego drugiego. Pęd Onity dobiegł końca 21 stycznia 1995 roku w Sendai, gdzie stracił FMW Brass Knuckles Title na rzecz Mr. Pogo. Onita próbował z sukcesami walczyć jako The Great Nita, między innymi 30 marca w Yokohama Bunka Gym, lecz Pogo wystąpił w tej także pod swoim alter-ego jako Pogo Daio i co więcej, pokonał go. Niedługo później, FMW zgodziło się wystąpić u boku innych federacji podczas dużej gali w Tokyo Dome, w której 13 promocji z całej Japonii miało swoich reprezentantów. Gala ta odbyła się 2 kwietnia i był to zarazem debiut Onita'y w tej hali. Każda federacja wystawiła na tej gali swojego reprezentantów, z Onitą który wystawił swój pojedynek z Mr. Pogo. Jednak pojawił się problem, albowiem w Tokyo Dome nie można było używać ognia podczas walk, co miało niewątpliwie być częścią pojedynku Pogo vs. Onita (czy też The Great Nita vs. King Pogo). Walka odbyła się, ale była bardzo nudna. Jednak mimo to, zapaśnicy FMW dostali duży pop od publiczności, a Onita pokonał Pogo. IWA Japan dzięki temu odniosło osobisty tryumf, albowiem walka organizowana przez tą federację - Terry Funk, Leatherface & Shoji Nakamaki vs. Cactus Jack & The Headhunters należała do najlepszych podczas tej gali. Cała sytuacja była traktowana jako zwycięstwo IWA Japan, lecz FMW miało mało czasu aby skupić się na rywalizacji między nimi, gdyż musiało skoncentrować się na najważniejszej gali w historii FMW... Onita zdecydował się wybrać Tarzan'a Goto jako swojego następcę i główną postać FMW, który miał go wyzwać na walkę, do której miało dojść 5 maja na Kawasaki Stadium. Match został ogłoszony, lecz pojawiły się pewne problemy. Tarzan Goto pokonał Hisakatsu Oya'e 24 lutego 1995 roku w rewanżu za to, że został upokorzony pięć miesięcy wcześniej. Goto opuścił Team FMW by obrócić się w heel'a i połączyć swoje siły z Oyą, który opuścił W*ING a w tym samym czasie Ricky Fuji i otworzył nową heel'ową stajnię - Lethal Weapon. Goto obrócił się w heel'a specjalnie pod walkę z Onitą, jako że ten drugi kończył karierę. Lecz problem był taki, że główna postać FMW, najbardziej lubiana była ponadto heel'em lub mogła przejść face turn raz jeszcze. Goto obrócił się sam w heel'a a następnie przeszedł face turn. Nigdy nie udowodniono mu, że zrobił to sam, bez konsultowania tego z nikim innym. Był to przejaw pewnego rodzaju "posmakowania władzy" przez Goto, który wierzył, że po odejściu Onita'y, przejmie po nim władzę, lecz Onita zdecydował, że Katsutoshi Niiyama zostanie road manager'em - osobą praktycznie najważniejszą podczas tournee. Decyzja ta została przyjęta przez wszystkich zapaśników którzy nie lubili Goto. Sam Goto był niezmiernie zawiedziony zaistniałą sytuacją, zwłaszcza po tym jak dowiedział się, że ma zajobbować Onita'e w main event'e. Ponadto był niezadowolony z faktu bookingu podczas gali WAR w Sumo Hall, ponieważ Genichiro Tenryu nie chciał widzieć Onita'y na galach swojej federacji z powodu pieniędzy jakie był mu winny. W rezultacie, Onita odwołał pojawienie się na gali WAR - Tarzan'a Goto. Onita zaprzestał bookować Goto. Ten drugi czuł coraz większe rozgoryczenie z tego faktu. W końcu postanowił opuścić FMW wraz Mr. Gannosuke oraz Flying Kid Ichihara, którego szkolił. Nie pojawili się na gali FMW 21 kwietnia w Korakuen Hall. Miejsce Goto podczas tej gali miał zająć Mr. Pogo, jednak ten ofertę odrzucił, bowiem nie był pierwotnie zapowiedziany na to show. FMW nie mogło znaleźć odpowiedniego przeciwnika dla Onita'y, a dodatkowo Goto, Gannosuke i Ichihara już oficjalnie, na specjalnej konferencji prasowej 23 kwietnia 1995 roku ogłosili, że odeszli z FMW i zaczynają pracą dla IWA Japan. Na niecałe dwa tygodnie przed największą galą w historii, FMW nie miało zabookowanego jej main eventu. Onita ogłosił, że Takashi Ishikawa wystąpi w Retirement Match'u, co jednak źle odebrali fani. Ishikawa, były zapaśnik AJPW, pracował dla Tokyo Pro lecz w tym czasie strasznie się zestarzał a poza tym, nie był dobrym zapaśnikiem. Onita sprzedał wszystkie udziały FMW vice-prezydentowi - Shoichi'emu Arai'emu, który miał dbać o federację po jego odejściu. Atsushi czuł, że musi odejść z pro-wrestlingu, wiedząc, że dzięki swojemu nazwisku stał się prawdziwą gwiazdą, pojawiającą się filmach i będącą jedną z ważniejszych części japońskiej kultury. 30 kwietnia 1995 roku odbyła się konferencja prasowa dotycząca gali która miała odbyć się 5 maja. Ogłoszono, że Takashi Ishikawa wystąpi w retirement match'u a The Gladiator powróci na pełen etat do federacji. Wnet pojawił się Hayabusa, który powiedział, że czuje, że może stać się nową twarzą federacji, że mógłby stać się nią jeśliby stoczył death match z Onitą. Atsushi'emu pasowała wściekłość u młodego Ezaki'ego, który przerwał konferencję. Powiedział mu, że styl lucha libre jest zupełnie inny niż death match'e. Wtedy to, widzący wielkie pragnienie Hayabusy - Ishikawa, powiedział, że zdecydował się wycofać z walki i oddać swoje miejsce w niej jemu, w największej walce w historii FMW. Onita zakończył tournee 1 maja 1995 roku, walcząc jako The Great Nita z Mr. Pogo. Dzień przed walką z Hayabusą, 4 maja stoczył Double Hell Death Match z Pogo. Walka była dzika i podczas niej pojawiło się sporo ognia, jak chociażby płonące krzesło. 5 maja na Kawasaki Stadium odbyła się największa gala w historii FMW. Gala zgromadziła 58250 widzów, największą w historii i zarobiła 2.5 miliona dolarów. Widownia była tak duża, że trzeba było przygotować miejsca stojące na tyłach Kawasaki Stadium. Onita wychodząc do swojej ostatniej walki, wychodził przy chant'ach "Onita!". Walką był Exploding Barbed Wire Cage Death Match a jego przeciwnikiem, zgodnie z tego co miało miejsce na konferencji prasowej - Hayabusa. Sam Hayabusa był już od dłuższego czasu uznawany za przyszłość federacji, który mógł stać się najlepszym zapaśnikiem w FMW, zwłaszcza, że pobierał nauki chociażby w Meksyku. W tej danej chwili, Hayabusa był w stanie przejąć całą hardcore'ową spuścizną jaką zostawiał po sobie Onita. Sam pojedynek Onita vs. Hayabusa, przeszedł do historii pro-wrestlingu jako walka legendarna, zdecydowanie jedna z najważniejszy w historii tego typu rozrywki (wiele osób sądzi, że jest to najważniejszy death match w historii). Nie jest to tylko legendarny pojedynek, ale przede wszystkim bardzo dobra walka, z absolutnie genialną atmosferą. Match wygrał ostatecznie Onita po kilku Thunder Fire Powerbomb'ach. Po walce zarówno Onita, jak i Hayabusa otrzymali od publiczności gigantyczny pop. Oboje byli mocno pocięci, zwłaszcza Hayabusa, który potrzebował wielu szwów. Onita był odchodzącym bohaterem FMW. I z tego też powodu pojawił się problem, albowiem FMW nadal działało a największy idol federacji odszedł. Onita chciał odejść z FMW jako zwycięzca, by nie mieć przy okazji żadnych finansowych aspiracji względem federacji. Po przegranej na rzecz Onita'y, Hayabusa niezwłocznie zajął się promocją federacji, czując, że nie jest wcale gorszy od Atsushi'ego. Od samego początku federacja była oparta na Onita'e i kiedy jego już w niej nie było, to musiał być Tarzan Goto. To był czas na człowieka, którego nie było w federacji od prawie dwóch lat. Hayabusa stał się człowiekiem odpowiedzialnym za FMW...